woensdag 26 december 2018

Kerstmis 2018

Mijn Facebooklezers zagen hem al voorbijkomen, mijn kerstwens aan jullie voor 2018. Al jaren probeer ik onze hobbies op de kerstkaart samen te brengen. Dat resulteerde vaak in plaatjes met een speeldoos, een orgeltje of een ander mechanisch muziekinstrumentje (of delen daarvan) in combinatie met een handwerkjes of een verzameld handwerkgereedschapje van mij. Dit jaar doen we het eens anders.... Ook een (klein) verzamelgebiedje van mijn lief: medische gereedschapjes. Zo heeft hij een indrukwekkende koffer met glazen buisjes die, als je ze op het elektrische net aansluit mysterieuze en griezelige stroomstootjes veroorzaken. Eerlijk gezegd, ik durf ze niet aan te raken als er stroom op staat :) Antikwak avant la lettre. Ook heeft mijn lief kleine mooie doosjes gevuld met bijvoorbeeld insuline spuitjes van roestvrij staal, ooit gebruikt door een huisarts in de tijden dat 'eenmalig gebruik' en disposible' nog niet in de mode was. Deze doos met optische glaasjes hoort ook bij de verzameling. Ooit gebruikt door een schoolarts om even snel te kijken of Marietje of Jantje een bril nodig had, waarna steevast een verwijzing naar een oogarts volgde. Ik ben ook op die manier aan een brilletje gekomen. Ik denk dat ik een jaar of acht, negen was. De oogarts was zeer vriendelijk maar zijn kaart waarop ik de door hem aangewezen letters moest voorlezen was altijd het zelfde. In mijn drift om goed te scoren wist ik al voor ik naar binnen ging welke letters ik straks ging voorlezen...zo moeilijk waren die kaarten nou ook niet :) Ter extra controle mocht ik dan ook altijd even uit het raam kijken met de nieuwe glazen om de huisnummers aan de overkant van de singel voor te lezen....Ook die wist ik het tweede jaar uit het hoofd.... De kerstwens met de oogartsenletters kreeg ik jaren geleden van een handwerkende (quiltende) vriendin. Sindsdien prijkt hij in de ogendoos en zo is het balletje weer rond, iets met een handwerkje en iets van mijn lief. Fijne tweede kerstdag en alle goeds voor een gezond en geweldig 2019, maak er wat moois van!

donderdag 13 december 2018

Tokens of love

Gisteren mochten jullie mijn post ervaringen meelezen, zonder mooie plaatjes en die blogpost is goed gelezen. Dat zal ze leren :) Om niet te lang bij die treurigheid stil te staan is het nu tijd voor iets vrolijkers. Vandaag heb ik wat van mijn oude 'quakertjes' opgezocht.
Het boekje maakte ik deze zomer op vakantie op wat 'grover' linnen dan ik gewend ben. Het patroontje kreeg ik ooit van een vriendin die er niet meer is. Zo'n werkje moet dan een keer gemaakt en dat paste naadloos bij de zomer van 2018. Ik ben er blij mee! De andere werkstukjes maakte ik overigens veel eerder, in 2003 en het hornbook een jaar of wat geleden. Zo bij elkaar is het een leuk geheel. Ik zocht niet voor niets naar mijn quakertjes, ik ben namelijk bezig met een breiproject.
Ik brei de leuke quaker pinballetjes uit het boek "tokens of Love" van Erica Uten. Toen het boekje net uit was breide ik er ooit twee en die maakte ik na het breien gelijk af en vormde ze tot balletjes. Ergens in dit jaar besloot ik er nog een te breien en van het één kwam het ander, ik spaar ze nu alle 13.
De gebreide lapjes zijn namelijk erg leuk gefotografeerd voor de cover van het boekje en die foto besloot ik ook te maken....zie hier mijn gekte....Het boekje in kruissteek maakte ik van hetzelfde garen in deels in dezelfde kleuren als de gebreide balletjes.
Hier mijn lapjes, mijn balletjes en mijn breiwerkje in wording...ik vind ze super!....En mijn "oude" quakertjes? die berg ik gewoon weer op.....

woensdag 12 december 2018

Computer says no.......

Nu eens geen handwerkblogje maar een verhaal over de fantastische 'service' van een van 's lands grootste pakketbestellers, DHL. Het zat zo: Op e-bay kocht ik een antiek naaietuitje, het werd verzonden met een bijbehorende track and tracecode. Op maandag 19/11 werd er tussen kwart over een en twee uur, de tijd dat mijn lief en ik samen, op gehoorsafstand van de bel, ons boterhammetje aten opeens een briefje op de mat bezorgd. Ik had nog even gekeken of er post was voor ik ging lunchen en toen ik na de lunch weer keek lag er plots dat briefje...Vreemd!, we zijn niet doof gelukkig en de bel was niet stuk. Vanaf die dag ging het mis. Op het briefje stond een nieuwe bezorgcode voor de volgende dag met een 'bezorgcode' om zelf een andere bezorgtijd te kunnen veranderen. Ik besloot even niets te doen en de volgende dag tijdens de genoemde bezorguren paraat te blijven. Daar zat ik met zicht op de voordeur en in het zicht van een eventuele bezorger mijn handwerkje te doen. Drie uur lang, maar er kwam niemand! Ik besloot de bezorgcode te proberen, maar die werkte niet. De volgende dag belde ik met de helpdesk en die wist me te vertellen dat de DHL bezorgcodes na één dag gewist werden....Waarom? geen antwoord. Waar het pakje was? Ik moest maar A f w a c h t e n. Na dit vreemde gesprek, de mevrouw zei ook nog dat ik niet zelf op zoek mocht gaan naar het pakketje omdat alleen de verzender dat mocht....een particuliere verkoper in Engeland in mijn geval.....no way.....ik besloot via e-mail nogmaals mijn 'geluk' te beproeven en schreef naar de klachtendienst/helpservice van DHL. Ik stuurde mijn in Engeland verstrekte Track and trace nummer op en vroeg om mij mee te delen wanneer ik het pakketje kon verwachten. Het antwoord was verrassend: "wat vervelend dat uw pakketje niet is bezorgd, helaas herkennen wij uw track and trace code niet dus het pakketje zal wel door een andere pakketdienst worden bezorgd en in ieder geval niet door ons. Het "ik heb u gemist" briefje zal dan wel per ongeluk door een bezorger in uw brievenbus zijn gestopt. Helaas kan ik niets voor u doen. Als u nog andere vragen heeft hoor ik het graag. Zelf aan de slag en via het Engelse Track and trace nummer kwam ik in enkele minuten heel wat te weten. Zo zag ik dat het pakketje in Londen was overgedragen aan een andere bezorgservice en dat het bij die gelegenheid een nieuw track and trace nummer had gekregen. Via dat nieuwe track and trace nummer zag ik dat DHL het pakketje wel in ontvangst had genomen. Ik maakte een printscreen en herhaalde mijn verzoek aan DHL om mijn pakketje te achterhalen met bijvoeging van het bewijs dat dit pakketje toch echt in bezit moest zijn van DHL. Het antwoord was opnieuw verrassend..."wat vervelend dat u uw pakketje niet heeft ontvangen. Gut ja, nou zie ik het....de door u opgegeven Postcode klopt niet met onze gegevens. De verzender heeft een verkeerde postcode opgegeven, ja.... zo, kunnen we het natuurlijk niet bezorgen want deze postcode is niet van een bestaand adres en dus rapporteert de bezorger dan dat u niet thuis was. Ik stuurde twee afbeeldingen die ik eerder via de track and trace vond. Deze laten zien dat op E-bay mijn adresgegevens correct zijn en dat bij de overdracht in Londen van de ene pakketdienst naar de andere eveneens mijn postcode correct is weergegeven. Naar mijn idee is het daarmee aangetoond dat op dat moment de gebruikte gegevens juist waren en dat een eventuele veranderde postcode pas na die overdracht heeft plaatsgevonden. Als het pakketje onderweg is kunnen noch de verzender noch de ontvanger iets veranderen aan een postcode....aldus mijn denkpatroon.... Zo niet hoe DHL er over denkt; nadat ik hen nogmaals op deze gegevens had gewezen, in Jip en Janneke taal dit keer, kreeg ik een heel kort antwoord waarbij men opnieuw op geen van mijn vragen inging. Omdat de postcode bij hen verkeerd in het systeem stond kon ik kiezen uit twee opties: ik kon het pakketje laten terugsturen naar de verzender of ik mocht het ophalen ergens een flink eind van mijn woonplaats. Joehoe, DHL, ik heb op een paar minuten lopen hier drie (!) afhaalpunten van DHL waarom kan ik het daar niet afhalen? Nou,eh......omdat dat niet kan. Eieren voor mijn geld dus ik koos er voor om dan maar de minst erge optie te kiezen en het pakje naar het afgelegen afhaalpunt te laten bezorgen. Eigenlijk had ik er toen al een hard hoofd in dat het pakketje ooit terecht zou komen. Toen ik die middag boodschappen ging doen besloot ik toch even langs het grootste afhaalpunt in mijn woonplaats te gaan om te vragen of het pakketje daar soms lag. De dames daar waren zeer vriendelijk en ook zeer verbaasd dat het pakketje niet bij hen afgehaald kon worden. Een van de dames besloot zelf even te bellen met het servicecenter. Ik dacht nog: "doe dat nu niet". Hierna hoorde ik een driftig overleg en na een minuut of tien kreeg ik de telefoon in handen gedrukt en werd mij door een meneer uitvoerig uitgelegd wat het verschil is tussen DHL parcel en DHL expresse. "u luistert helemaal niet" zei de man aan de andere kant van de lijn geírriteerd toen ik hem onderbrak. "nee meneer dat komt omdat u mij uitlegt hoe uw bedrijf werkt terwijl mijn vraag is waar mijn pakketje is"... de man ging door met zijn bedrijfspromo', ik heb de telefoon maar terug gegeven en we hebben er in de winkel nog maar eens om gelachen. Op de aangegeven bezorgdag belde ik met de drogist in het verre dorpje..er was geen pakketje...Ik was er al bang voor. Ook de dagen er na niet. Ik besloot er opnieuw een e-mail vraagje tegenaan te gooien en weer ging men niet in op de vragen maar was het antwoord nu "alleen de verzender kan een verzoek indienen om een onderzoek te starten naar het pakketje". Na al die tijd was er geen andere optie meer mogelijk dan de verkoper informeren dat mijn pakketje zoek was. Aardige reactie van aardige verkoopmevrouw en zij stuurde de melding door naar Gobal shipping die samenwerkt met ebay. Het antwoord was wederom verrassend. Global shipping had onderzoek gedaan en bij DHL te horen gekregen dat de koper van het pakketje (ik dus) aan de verkoper een verkeerde postcode had opgegeven. Was het eerst de verzender die het fout had gedaan, dit keer lag de schuld nu bij de ontvanger. Tijd voor wat meer info dus ik stuurde de verkoper ook mijn printscreens van de Track and trace die ik zelf had gevonden. Het duurde niet lang of er kwam opnieuw bericht. Pas na lang aandringen van Global shipping aan DHL kwam het hoge woord eruit. We zijn het pakketje kwijt. Aardig om te vermelden dat de medewerker van Global shipping die mededeling deed aan e-bay verkoper omkleed met de nodige excuses, ik mocht meelezen ;) Hoe nu verder? de klacht ligt nu bij e-bay en zowel de verkoper als ik hopen dat het goed komt met de schadevergoeding. Dat een pakketje zoek raakt in de post kan ik begrijpen, ook al is het vervelend. Maar dat een bedrijf zo met haar klanten om gaat vind ik toch wel heel bedroevend.

zondag 4 november 2018

lekker lang genieten

Alweer een lapje af in 2018. Zeg maar gerust Lap, want het is een flinkerd.
Ik deed er dan ook lekker lang over. Ik borduurde rechtstreeks uit mijn fotocollectie van Friese lappen
en pikte daar wat uit en hier wat uit. Gewoon de randjes die ik mooi vond en de letters die mij aanspraken.
Het was flink turen zo hier en daar want net zoals in de Marker lappen werd er in Friesland veel gesmokkeld om het passend te krijgen. Geen probleem want dat vind ik juist zo leuk om iets goed te krijgen terwijl je weet dat het niet 'past'.
Vooral bij de sneewerk letters moest er veel aangepast worden want er zijn wel voorbeelden van, maar het zijn nooit de letters die je wilt. Flink knoeien dan en na verloop van tijd merk je dat alles helemaal goed komt.
Er kwamen randjes, heel veel in een soort uitkijkje net zoals op Marken en ook een rand met allemaal fragmentjes van randjes.
Soms vind je ook een klein fragmentje in stopwerk en dat mocht dan ook op mijn lap niet ontbreken.
De vaak mooiafgewerkte Friese zomen werden net zoals op de oude lappen ook geoefend. Langs de rand natuurlijk. Zo heb je een mooi naslagwerkje als je eens een randje of mooi bewerkte zoom nodig hebt.
Tot slot een mooi hart in o.a. platsteek, want mijn hart zat wel bij al die mooie Friese steekjes. Ik heb met veel plezier aan deze mooie lap gewerkt, hij is helemaal 'eigen' ook al zijn alle patronen afgeleid aan heel veel antieke Friese witwerksamplers. En nu? Tijd voor iets nieuws natuurlijk :)

zaterdag 27 oktober 2018

en nog iets af in 2018

Alweer een berichtje over een lapje wat af is. Het kwam deze zomer klaar en ik vergat er iets over te posten. Gisteren vond ik tijd om de laatste aanwinsten te fotograferen voor Nuttig en fraai.
Dat is een heel gedoe omdat ik de foto's altijd eerst even wat kleiner maak, ik voeg mijn logootje toe en dan sla ik ze op in een apart mapje op datum. Mocht er weer eens een blogverhuizing komen, dan ben ik voorbereid :)
Ik maakte al eens eerder een Vierlande sampler en die zie je naast de nieuwe op deze foto. Het zijn inspirerende bollen op deze lappen en ik vind het leuk om ze onder mijn handen te zien groeien. De oude lap heeft veel minder motieven en de levensbomen ontbreken op deze lap. De nieuwe lap stond in de twee laatste nummers van Sampler & Antique Needlework quarterly, een tijdschrift wat helaas niet meer bestaat. Ik viel voor de prachtige motieven en de enorme dichtheid van het borduurwerk. Er kan bijna geen steekje meer tussen. Knap hoe dit destijds zonder computerprogramma's zo netjes opgevuld is.
In de close up zie je twee dezelfde motieven op beide lappen. 16 draads linnen tegenover plm 22 draads en dan valt er nog wat op: de fijnste lap heeft een unevenweave zodat de bollen net niet rond zijn. Precies zoals in de originele lap. Dat laatste heb ik niet uitgezocht, het was gewoon een mooie lap linnen die ik had liggen en gebruikte. Mooi vind ik het wel!
Ook hier ergens verstopt en heel subtiel een klein beetje kleur in het zwart.
en ook hier laat het spook van de opera zich even zien.
De lap is klaar als ook mijn initialen en het jaartal een plekje hebben gevonden, want eerlijk is eerlijk: mijn ontwerp is het niet en met de oude en nieuwe jaartallen bij elkaar is het voor ieder duidelijk dat deze lap geen 200 jaar oud is...

vrijdag 26 oktober 2018

oude nieuwe dingetjes

Soms blijven Dingen een tijdje liggen omdat je het even niet meer weet. Dat overkwam me met deze letterlap.
Het was een internet projectje in delen die uiteindelijk erg l a n g z a a m deeltje voor deeltje verschenen. Het was wel erg leuk om al die verschillende lettertjes te maken mat al die verschillende steekjes, op zich dus een erg geslaagd project via en van de hand van Marie Suarez.
Zodra er weer wat nieuws was maakte ik met veel plezier mijn net verschenen lettertjes.
en zo vorderde langzaam maar gestaag mijn letterlap.
Maar toen alle lettertjes 'op' waren verscheen in het laatste deel de afwerking, vier vakjes groot, twee linksboven en twee rechtsonder. Ik vond ze niet mooi en zon op een beter plan. Dat laatste heeft soms tijd nodig maar deze week floepten deze lege vakjes ineens uit mijn brein en werden ze opgetekend en daarna geborduurd. Helemaal tevreden nu en de afgelopen twee avonden zwoegde ik op 't zoompje. Het is klaar en ik ben er blij mee.
Wat ik er mee moet? vraag je je misschien af. Niets eigenlijk, gewoon op de stapel met andere letterlapjes.
Een tijdje geleden was ik 'ergens' onder borduursters en andere handwerksters en ik had mijn Pronkrol Marken mee die ik aan iemand liet zien. Wij beiden hadden er veel plezier aan, zij met kijken en ik met vertellen.
Totdat er iemand aan ons tafeltje kwam zitten en meteen maar met de deur in huis viel: "wat moet je er mee, straks als je er niet meer bent wordt het allemaal weggegooid". Wij waren letterlijk sprakeloos.
Tot op zekere hoogte klopt dat, niet al je werk zal straks zo gewaardeerd worden dat het 'voor de eeuwigheid bewaard wordt' door je nabestaanden, maar is dat zo erg? Ik heb zoveel plezier in het bedenken, het maken, het vertellen over en het laten zien van het geen ik voortbreng.....dat is toch al zoveel meer plezier en waardering dan je je kunt wensen?

zaterdag 18 augustus 2018

en zo kan 't ook

Allereerst wil ik bedanken voor alle lieve, nuttige en mooie reacties op mijn hartekreet van gisteren. Zoveel liever zet ik steekjes en werk ik aan mooie projecten dan dat ik in vervelend gedoe op internet verzeild raak. Toch zijn er nog wat open eindjes aan de discussie wat wel kan en wat niet.
Een foto van mijn Marker vernaaide linten lap. Ik schreef er destijds over op dit blog. Het patroon was, toen ik deze foto maakte, nog een 'kooppatroon', de maakster van het patroon is Margreet Beemsterboer. De foto is heel veel gedeeld op interest en wordt kennelijk mooi gevonden. Toch laat ik maar erg weinig van het patroon zien terwijl het toch een inspirerend plaatje is om te zien. Was wat ik wilde uitdragen nu mooier geweest als ik de hele lap had laten zien? Ik denk het niet.
Een merklapje uit het weeshuisboek van Berthi Smith: je ziet dat ik er aan werk, je kunt de steekjes tellen maar het hele lapje blijft verborgen in mijn boek. Toch is ook dit een inspirerend plaatje.... Maar mag ik dan helemaal niets meer in zijn geheel op het internet zetten?
Natuurlijk wel....dit boekje met DMC kleuren wilde ik met jullie delen, ik heb er heel veel verschillende foto's van geplaatst waarop genoeg te zien is. Dat kon ook want ...... ik heb dit boekje zelf bedacht en zelf gemaakt....
of dit doosje vol met kleine priegelwerkjes op kartonnetjes...ik heb ze ooit stuk voor stuk laten zien en er mooie foto's van geplaatst....en ook dat mag...ik heb ze zelf ontworpen. Natuurlijk zijn we allemaal trots op wat we maken en willen we er mee pronken. Maar soms zegt een fragment zoveel meer dan het geheel. Ook kun je, als je meerdere dingen wilt laten zien uit één boek of uit een project of cursus de foto's die je maakt wat spreiden in de tijd. Er is zoveel te zien op internet dat de samenhang op die manier veel minder duidelijk is en dat is echt heel veel fijner voor wie het boek schreef of de cursus maakte. Dan is er ook nog de gunfactor. Als iemand je vriendelijk vraagt om iets weg te halen omdat zij vindt dat het inbreuk maakt op haar auteursrecht, waarom dan de hakken in het zand zetten en wachten op wat er gaat gebeuren als je het niet doet..... "Maar het is reclame voor jullie mooie werk", las ik ook....Tuurlijk, maar dan moet je wel de bronnen noemen. Zonder merk geen reclame, behalve voor jezelf dan...... Ik hoop dat ik met dit blogje weer een bijdrage heb kunnen leveren aan de discussie over auteursrecht

vrijdag 17 augustus 2018

auteursrechten en ergernissen

Een paar jaar geleden maakten Margreet Beemsterboer en ik een e-cursus over de vele kanten van het Marker handwerk. Zij startte met een flinke beschrijving van alle witwerk die op Marken toegepast werd en ik leverde daar aan aantal bijdragen aan. Aansluitend kwam het tweede deel, een Marker pronkrol. Deze Pronkrol is uniek in zijn soort want waar werd ooit eerder een pronkrol gemaakt op het eiland Marken? precies, nergens! Andere pronkrollen of Souvenirs, ik bezit zelf enkele oude, bevatten de nuttige handwerktechnieken, de fraaie technieken of een mix van beiden. Nooit eerder zag ik een Pronkrol waarin niet alleen de handwerktechnieken van een bepaalde plaats te zien zijn, maar tevens ook onderdelen van de klederdracht, zowel op schaal als op ware grootte. Wie kennis heeft van de auteursrechten of zich erin wil verdiepen, zal begrijpen dat ik op geen enkele manier 'amused' was toen ik maar liefst 14 verschillende onderdelen uit die rol bij elkaar gepubliceerd zag op enkele Facebookpagina's. De foto's lieten steeds de gehele werkstukken zien van cursisten met een fotoresolutie waarbij je op sommige foto's letterlijk de steken kon tellen. Niet alleen is het hele concept Marker Pronkrol auteursrechtelijk beschermd omdat het een volledig uitgewerkt idee betreft, maar ook elk onderdeel afzonderlijk valt onder diezelfde rechten. Hierboven zie je een fragment wat ik knipte uit een van de foto's die ik deze week aantrof op internet. Uiteraard publiceer ik hier niet de gehele foto want dat is nu net wat ik wilde voorkomen. Oordeel zelf of jij gratis en voor niets het gehele merklapje kunt maken als het in zijn geheel op deze grootte gepubliceerd wordt. De drie schoolmerklapjes uit de e-cursus mochten wij zien en fotograferen bij mensen thuis op Marken, het werd ons gegund speciaal voor de e-cursus. Wij hebben ze vervolgens op patroon gezet om het bijzondere handwerk van Marken met onze e-cursisten kunnen delen. Deze drie merklapjes waren bij de 14 onderdelen die buiten ons om nu gepubliceerd zijn. Van een Facebookgroep waar de foto's op gepubliceerd waren, zijn de foto's vrij snel nadat ik aktie ondernam verwijderd. Zonder vragen of commentaar; deze beheerders zagen in dat dit niet kan. Met degene die het publiceren begon heb ik uitvoerig contact gehad waarom ik vind dat dit niet kan. Zij is nog steeds niet overtuigd en weigert aan mijn herhaalde verzoek te voldoen om de foto's te verwijderen en te vervangen voor detailfoto's. De beide e-cursussen zijn voor erg weing geld aangeboden, juist om iedereen de gelegenheid te geven om mee te kunnen doen: €15 per e-cursus in zes maandelijkse afleveringen, geprint per cursus een dikke ordner vol met informatie, werkstukken foto's en handleidingen. Om mensen in de gelegenheid te stellen om elkaars werk te zien en informatie te vragen of te delen hebben wij een Yahoo groep gemaakt waarvoor iedere cursist bij inschrijving de aanmeldgegevens heeft gekregen. Waarom het dan op deze manier via Facebook gedeeld moet worden is me een raadsel. Mocht iemand zich ondertussen afvragen waarom ik zo weinig laat zien de laatste tijd.....zie boven.
Mocht iemand mij weer eens willen vragen wannneer er een volgende e-cursus komt.....dan zal ik verwijzen naar dit blog en zeggen: 'wat dacht je zelf?"

zondag 29 april 2018

een beetje van mezelf en een beetje van anderen....

Voor vandaag heb ik een leuk inspiratieblogje bedacht....het regent hier en tussen de steekjes door wil een mens toch ook weleens wat schrijven - of lezen, in jullie geval.
Mijn inspiratie begon met een mandje met bloemen dat ik een tijdje geleden al eens borduurde met de bedoeling er 'iets' van te maken. Het mandje bleef liggen tot inspiratiemomentje twee. Dat kwam bij een van mijn borduurgroepjes waar een van de vriendinnen een leuk, nieuw gemaakt tasje liet zien wat gemaakt was naar een oud modelletje...en laat ik zo'n oud modelletje nu toevallig in mijn bescheiden collectie hebben....Onderweg naar huis bedacht ik me al hoe leuk het zou zijn om van het zwart geborduurde lapje wat al zo lang op mijn tafel lag ook zo'n nieuw- naar- oud tasje te maken. Een naadje was gauw gemaakt en daarna was het lapje groot genoeg voor tasje 3.
Het bovenste deel van het tasje is echt een tasje waar dingetjes in kunnen. Die gaan er tzt ook vast komen, de ideetjes zijn er al, de tijd nog niet....in het onderste deel zit heel handig een spelden- of naaldenboekje verborgen. Daar heb ik nu mijn speldenverzamelingetje opgespeld.
. Waar het idee van dit zwartwerk vandaan komt is ook meteen duidelijk. Bij de oude handwerkgereedschapjes kom je zo nu en dan kleine benen of ivoren speldenkussentjes en naaldenboekjes tegen met een 'circle and dots'motief, Madraswork. Dit tasje is overigens niet het eerste inspiratiemodelletje naar aanleiding van het oude tasje. Al eerder maakte ik er een in Richelieu met zo'n zelfde speldencompartimentje onderop. Op de foto zie je dat links, met in het midden het oude voorbeeldtasje.
Het madrasworktasje wat ik nu heb gemaakt is een zelf bedacht werkstukje wat past bij twee eerdere tasjes die ik maakte naar voorbeeld uit twee oude Sampler @ Antique Needlework Quarterly's, een tijdschrift dat helaas niet meer bestaat.
Nu heb ik een mooi setje van drie waar ik met heel veel plezier aan gewerkt heb.
Fijne zondag allemaal..

dinsdag 27 maart 2018

over tule, Fries witwerk en hemdensplitjes

Sinds ik zondag mijn eerste pronkrol, bijgenaamd Souvenir de ma Vie uit haar doos pakte en ik de nog niet ingenaaide lapjes bekeek ben ik lekker op dreef om de rol nu eindelijk eens af te maken. Ik was destijds gestopt bij drie heel kleine merklapjes, rode lapjes zoals ze op school werden gemaakt. Het waren de laatste lapjes die ingenaaid werden voordat de Rol voor een paar maanden in museum de Timmerwerf tentoongesteld werd. Daarna volgde al snel Musee Scheveningen en was ik het werkstuk opnieuw maanden 'kwijt'. Niet bepaald bevorderlijk om het projekt helemaal af te maken. Daarna volgde het een en ander wat de aandacht vroeg: werkzaamheden voor HZG, de e-cursus Marken en de tweede pronkrol die overigens wél helemaal af is met bijna 12 meter aan vrolijke handwerken.
Twee randjes in tulekant had ik al geborduurd klaar liggen en eentje mocht tussen de merklapjes en het eerstvolgende lapje. Ik koos voor een lapje in Fries witwerk. Ik kreeg destijds een klein stukje van een 17e eeuws linnen laken en daarop maakte ik een klein Fries witwerkje, met letters, platsteken, randjes en open naaiwerk...Een flinke klus want het linnen was oud en de draadjes soms heel moeilijk te tellen. Ik schat dat het 25 of meer draadjes per cm is...Het is een beauty geworden, ik borduurde met zijden garen en dat geeft een prachtige glans op het oude linnen. Super....
Hoe fijn het linnen is zie je aan dit vrij uitgebreide levensboompje, het is ondanks de vele steekjes niet meer dan een klosje breed...
. Minder fijn maar zeker niet minder mooi wordt de Friese letterlap waar ik ook mee bezig ben...
Ook hier is het linnen oud, maar vast niet zo oud als het Souvenir pronkstukje. Deze lap is ook een flink stuk groter zodat ik lekker lang met deze lap bezig kan zijn. Het linnen zal ongeveer 22 draads zijn...nog steeds fijn, maar voor mij nog goed te zien.
Deze lap wordt geborduurd met een linnen draadje...ook heel bijzonder om daar eens mee te experimenteren. Voor de Souvenir ligt inmiddels het volgende lapje klaar en gisteravond naaide ik er alvast een stukje tule tegenaan voor het volgende tussenrandje. Het lapje is een werkstukje met oefeningen in hemdensplitjes die met naaldkant zijn gevuld. In het voormalig museum in Celle waren dergelijke lapjes te zien. Alle naaldkantvullingen hebben een eigen klein patroontje...
Bij het borduren van het tulekantje kan ik de ruimte in de splitjes ook gebruiken....Straks eerst maar eens een patroontje tekenen.