dinsdag 30 oktober 2012

een lesje in dit en een lesje in dat...

iedereen heeft wel ergens op een of ander blog kunnen lezen dat er vorige week in Rotterdam een handwerkbeurs gehouden werd. Ook ik was er en wel met een bijzonder doel. Een tijdje geleden zag ik dat er een aantal workshops door Jessica Grimm gegeven zouden worden tijdens de beursdagen en die leken mij wel fraai en nuttig ook. Tijdens de handwerkbeurs in Zwolle, afgelopen voorjaar volgde ik eveneens bij Jessica mijn eerste lesje in goudborduren waarvan je op onderstaande foto dit gouden vlinder-resultaat kunt zien.
Dit keer schreef ik mij in voor een ochtend-workshop in goudborduren en in de middag mocht ik beginnen met een klein werkstukje in Crewelwork.
Op lichtblauwe zijde maakten we een pauw in verschillende goudborduur-technieken waarbij voor de drie veren een schildje van een kever werd gebruikt. Die keverschildjes zijn overblijfselen uit de voedselindustrie dus ze zijn niet voor dit doel om zeep geholpen. Een hele geruststelling ;) Mooi glimmen doen ze wel, deze schildjes en eerlijk gezegd zie ik ze liever zo dan onder mijn bed scharrelend. Het borduurwerkje is natuurlijk nog niet af en ik ga het als het 'klaar' is zelf nog wat verfraaien. Tijdens zo'n korte workshop is het ondoenlijk om een heel uitgebreid werkstuk te maken, maar met de geboden techniekjes, ook die uit de vorige les, zie ik mijn eigen inbreng met vertrouwen tegemoet.
Van een geheel andere orde is Crewelwork, een techniek waarbij je op vrij stevig linnen, in dit geval een linnen twill met een dunne wollen draad borduurt. Bij Crewelwork worden veel verschillende steken gebruikt waarvan we hier een aantal leerden. Op de beurs vertelde ik aan twee dames die mij van mijn blog herkenden dat ik de beide workshopjes had gevolgd. "Dat jij zoiets nog doet" was hun verbaasde antwoord. Al heb ik in de afgelopen jaren aan heel veel techniekjes voorzichtig 'geproefd, een mens - en ik dus ook - is nooit te oud om te leren. En geleerd heb ik wel het een en ander vorige week! Dank je wel Jessica voor de beide inspirerende lesjes.
Ook het vlindertje uit Zwolle is af, wat ik er mee ga doen weet ik nog niet, dat komt ooit wel opborrelen. Voor nu laat ik het lekker in een doosje, wachtend op de een of andere toepassing. Sophie kreeg ook een lesje in borduren. Een tijdje geleden heb ik me bij Merkwaardig aangemeld voor de langste merklap. Sophie is inmiddels vier en heeft duidelijk belangstelling voor draadjes en lapjes.
Ze had al snel 'de slag' te pakken en mocht met een echte naald (een dikkerd zonder punt) haar eerste steekjes rijgen. Ze bleef keurig op de lijn en varieerde in de lengte van haar steekjes: nu doe ik een heks (een lange steek) en nu een klein duimpje.
Ze heeft haar eigen garen in 'haar' kleuren, roze en paars en vanaf nu zal elk bezoekje ook een klein borduurmomentje krijgen. Een merklap borduur je nu eenmaal niet even in een uurtje :)

zondag 21 oktober 2012

een halve bol

Tijdens mijn tripje naar Roermond in augustus ging ik eindelijk overstag en kocht ik het zo lang gewenste boekje "Tokens of love, Quaker pinballs' een aantal jaren geleden geschreven door Erica Uten en uitgegeven door Needleprint.
Quaker pinballs zijn kleine gebreide speldenkussentjes, gebreid met zijden garen die tot een balletje worden gevormd door de beide helften op te vullen. Ook zijn er pinwheels, platte ronde schijfjes met een ingebreid Quaker patroon. Voor beiden vind je de beschrijving in dit leuke boekje. In de tijd dat het boekje uitkwam zat ik net een beetje zielig met een pijnlijke frozen shoulder die, naar ik vermoedde, ontstaan was bij het breien van een miniversie van Sampler M. Ik heb Erica's boekje om die reden lang niet willen kopen. In September nam ik boekje, zijden garen en naaldjes nr 0.8 mee naar de Elzas en breide daar iedere dag vier toertjes. Het gaat prima tot nog toe, geen pijnlijke gewrichten en zelfs met vier toeren per dag vorderde het lapje. Gisteren heb ik het eerste lapje van bal een onder een nat doekje gelegd zodat het nu mooi strak op bovenstaande foto te zien is. Ik heb zelfs al een klein beginnetje aan het tweede lapje gemaakt. Hier zie je mijn lapje wat beter:
Groot is het niet: het deel met het ingebreide patroon is net zes centimeter groot.
Als straks beide lapjes klaar zijn vul ik de lapjes apart en zet daarna de beide deeltjes aan elkaar. Ander priegelwerk deed ik aan een tule randje voor mijn Souvenir de ma Vie.
Het viel nog niet mee om voor ieder ruitje een ander patroontje te vinden en ook het werken met het ultra fijne kantklosgaren viel in het begin niet mee. Tenslotte laat ik nog wat kleine aankoopjes zien die ik vrijdag tijdens een dagje uit Met A in Dordrecht 'scoorde'. In de Voorstraat bleek deze leuke winkel te zitten waar ik onderstaande spulletjes kocht: een oud garenkaartje met linnen, een bolletje DMC haakgaren en een prachtig en heel smal lintje in zwart/ecru.

dinsdag 16 oktober 2012

A case of Indian Ink

Soms 'moet' je direct beginnen aan een project, een merklap, een ander handwerkje. Je ziet het en weet onmiddellijk: "ohhh, dit wil ik maken". Toen ik dit etuitje in Sampler & Antique Needlework Quarterly* tegenkwam was ik verkocht. Hier moest aan begonnen worden en wel zo snel mogelijk. Toevallig was er nog een stukje linnen op voorraad en een klosje geschikte zijde om mee te borduren.
Spannend was het wel, met allerlei kartonnetjes en een beschrijving die ik zo hier en daar best moeilijk vond. Uiteindelijk heb ik met gezond verstand en enige ervaring het handwerkmapje keurig in elkaar gekregen. Een hele overwinning want eigenlijk ben ik niet zo handig met kartonnagewerk. Mijn nieuwe zakdoekje wilde wel als ondergrond dienen voor dit fijne etuitje, samen met het mini-ooievaartje (het schaartje is gekocht bij haar, in de Elzas. Wat je ver haalt is fraai ;) Het etuitje is gemaakt naar een voorbeeld van Madras work. Op de eerste foto zie je daarvan een minuscuul klein pinkeepje uit begin 1800. In het been/ivoor zijn kleine ringetjes en stipjes gegraveerd die vervolgens diepzwart zijn geverfd. Het geborduurde etuitje heeft een tweetal vakjes die, net zoals bij een portemonnee, van zijflapjes zijn voorzien zodat de spulletjes er niet uitrollen.
Ook is er ruimte voor een klein schaartje, deze is al erg oud, het was ooit van mijn schoonvader die er de puntjes van zijn sigaren mee afknipte. Maar het schaartje bleek ook geschikt voor het afknippen van draadjes en daar gebruik ik het al jaren voor. Het mapje heeft ook een geborduurde rug die lekker breed is zodat er ook tussen de beide vakjes nog wat ruimte overblijft voor een klein gereedschapje. Er hoort ook nog een geborduurde pinkeep bij en ook die krijgt een plekje in het etuitje.
Het lintje vond ik in Strassbourg en voor het materiaal voor de flapjes bezocht ik onlangs met dochter en haar kleine Sophie de poppenhuis, poppen en berenbeurs. We hadden een heerlijke dag en een glunderende Sophie kreeg bij veel kramen een klein cadeautje in handen gestopt. Omdat ze zo lief kijkt, denk ik :)
*S&ANQ

zondag 14 oktober 2012

heel merkwaardig

Gisteren was de jaarlijkse Activiteiten dag in Nijkerk, georganiseerd door merklappenvereniging Merkwaardig. Ik was al vroeg op pad en kon nog voor de eerste activiteiten die om half elf zouden beginnen aan de koffie en had zelfs nog tijd voor de eerste 'boodschapjes' bij een van de winkeltjes. Ik had zo hier en daar wat garen besteld en dat kon ik zonder portokosten nu mooi zelf meenemen. Op een merkwaardige dag kun je je van te voren opgeven voor verschillende workshops en lezingen en mijn keus was deze dag gevallen op een lezing van Erica Uten over de Ackworth School en de Quakers. Het bleek een geweldig interessant verhaal en Erica wist niet alleen veel te vertellen maar ze deed dat ook op een boeiende en humoristische manier; de negentig minuten vlogen om. Ik heb genóten! Eenmaal uit het warme zaaltje bleek de lunch al klaar te staan en stonden er lange rijen dames met een bordje in de hand om een keus te maken uit de diverse belegde broodjes, salade en kroketjes. Ik besloot even te wachten tot de ergste drukte wat over was en ging verder 'shoppen'.
Bij het Museum voor Naalkunst wist ik de hand te leggen op het laatste ontbrekende boekje van de zevendelige serie van Maria van Hemert: "Voortborduren aan grootmoeders handwerk". De serie is in de jaren veertig van de vorige eeuw geschreven in opdracht van de Nederlandse bond van plattelandsvrouwen. Toevallig vroeg mijn reisgenoot twee dagen geleden welk boekje bij mij nog ontbrak waardoor ik het ontbrekende nummer nog vers in mijn geheugen had ;) Bij de serie horen 24 platen. Het geheel geeft een uniek beeld van het Nederlandse handwerk van weleer.
Ook vond ik tot mijn grote geluk vier oude zakdoekjes
Mooi zijn ze en ook al heb ik er inmiddels heel wat,deze voegen weer wat toe aan de verzameling. Natuurlijk kwam er ook weer heel veel moois aan eigen handwerk uit de meegebrachte tassen. Ook dat hoort bij een geslaagde merkwaardig-dag. Terwijl ik mijn eigen meegebrachte handwerkjes showde werd ik diverse malen aangesproken door bloglezers, zó leuk. Een drietal lezers vroeg mij waarom ik niet zo vaak meer iets schreef over boeken. Omdat daarbij ook nog een bepaald boek ter sprake kwam ( ik had een tasje mee met zwierige kwastjes) en omdat de dames zo graag willen lezen welke boeken ik mooi vind laat ik hieronder nog een paar 'oudjes' zien uit de boekenkast.
Het boek Nappe heb ik al een jaartje in huis. Vriendin Trijnie zag het bij Elma, die het bij Naald en draad gekocht had in Roermond en na kort telefonisch overleg kwam het vervolgens bij mij terecht. Een superboek en de € 31 die ik er voor betaalde dik en dwars waard. Het boek beschrijft 30 verschillende kwastjes en andere versiersels en alleen kijken in het boek is al een feest:
Hier zie je 'Eleonora' een prachtig blauw en rijkelijk versierd 'balletje'. Achter in het boek staat in duidelijke tekeningetjes en schema's hoe je de verschillende ornamentjes kunt maken. Nappe, Rosalba pepi en Maria Rita Faleri ISBN 978-88-905335-0-1 Ander boekwerk wat ik eerder kocht is van de hand van Hennie en Sjoerd Stevan.
Het meest recente boek is 'Zwarte merklappen uit het Oldambt 1800-1880'. Ook deze uitgave is, net als de overige uitgaven van het Museum voor Naaldkunst een boek waar je vaak in kijkt en waar je lang plezier van hebt. Zwarte merklappen uit het Oldambt is in juli 2012 verschenen bij het Museum voor naaldkunst (zie link hierboven) en daar kun je het bestellen.

vrijdag 5 oktober 2012

Vakantiewerk

Na alle mooie quilts, de herinneringen aan WO I en een tafel vol met aankoopjes rest mij nog om jullie mijn vakantie- werkje te laten zien. Ik neem altijd voldoende dingetjes mee want stel je voor dat je vakantiewerkstukje niet wil lukken of erger nog: voortijdig af is. Wat moet je dan beginnen?
Ik zocht dus thuis naar een maagdelijk lapje linnen... nou ja, het lapje in kwestie was oud en er zaten zelfs hier en daar vlekjes en zelfs een stopje in,
deed een graai in de garendoos en ging
'en route'. Dit keer had ik mijn speciale borduurlampje meegenomen en avond aan avond en ook in de 'verloren minuutjes' tussen ontbijt en weggaan bijvoorbeeld
borduurde ik, met de blote min aan mijn zijde
aan de vele lettertjes die op mijn patroon stonden.
Letter voor letter vorderde mijn lapje, langzaam want het oude linnen was wat stug en na verloop van tijd piepte er zelfs een
vogeltje op mijn lap. Als snel gevolgd door een tweede en daarna verschenen er vrolijke mandjes met Dingen
Gisteravond borduurde ik rechtsonder de laatste steekjes van de rand. Hier nog even de hele merklap:
Nu moet ik beslissen of ik dit lapje in laat lijsten of dat ik het afwerk met een zoompje. In dat laatste geval kan ik het nog eens meenemen om aan anderen te laten zien...wat vinden jullie?

woensdag 3 oktober 2012

een groter tafeltje

Er was weer van alles te koop in de Elzas. Ieder jaar leg ik mijn aankoopjes op het tafeltje in de gîte waar we logeren. Dit jaar bleek het vertrouwde tafeltje vervangen door een wat grotere tafel. Ik kon er dus echt niets aan doen dat de stapel aankoopjes maar groeide en groeide. Het begon al op de eerste zondag toen ik van twee brocantes met wat leuke spulletjes thuiskwam.
Een oud boekje met open naaiwerk voorbeelden, een aantal bolletjes Egyptische perlé, oud maar wel erg goedkoop. Een paar fêves, figuurtjes die je met driekoningen in het speciale gebak voor het feest kunt aantreffen, een aantal oude linnen servetjes geborduurd met naaldkant... Een dag later deden we boodschappen en vond ik in 'de super' op de boekenafdeling een paar mooie boeken: een met kruissteekprojektjes en de andere vol met gehaakte kantjes. Erg leuk om daar ook eens een en ander uit te gaan maken.
Ook zag ik in het stadje waar wij liepen bij de boekhandel waar we al zo vele keren waren geweest, bij de tweedehandsboeken een bak met wel veertig verschillende oude DMC uitgaven...om van te genieten. Ze waren nogal erg prijzig dus ik liet ze liggen. Eentje had mijn speciale belangstelling maar de €60 euro die het boekje moest opbrengen vond ik toch echt te veel. Geluk is met de dommen, want nog geen dag later vond ik dat zelfde boekje met alles erop en eraan, zelfs het originele omslagje rond het boekje, in een ander stadje voor een fractie van de prijs.
Ik was al helemaal gelukkig maar toen moest de Carrefour nog beginnen.
Hoe kun je weerstand bieden aan 150 winkels met lapjes, draadjes, spulletjes, brocante (zelfs daar was een winkeltjevan, vol met oude handwerkspullen, linnen, klosjes etcetera )en verder waren er boeken, boeken en boeken. Mijn tafeltje vulde zich en ik voelde me onderhand bijna jarig ;)
Bij een volgend rondje Brocantes en Puces kwamen er nog wat meer oude spulletjes zoals dit schattige oude mandje met hengsels en het oude klosje met zeer fijn gouddraad op mijn tafeltje. Cadeautjes kreeg ik ook, bijvoorbeeld van haar. Cecile Franconie stond ook op de Carrefour met een verkoopstand en ik kocht haar boek. Ze schreef er iets persoonlijks in en...tot mijn verrassing kreeg ik dit kleine katoenen tasje cadeau:
zómaar...en ik was al zo verwend :)

dinsdag 2 oktober 2012

Minder vrolijk textiel uit de Elzas

Behalve wijn, mooie quilts en schilderachtige dorpjes heeft de Elzas ook een minder zonnige kant: de geschiedenis van de beide wereldoorlogen. Deze vakantie bezochten we opnieuw (we waren er al eerder geweest) het Musée Mémorial du Linge een museum gewijd aan de Col du Linge (Lingekopf), een berg waar in de eerste wereldoorlog de Franse en Duitse legers gedurende vier jaar tegen over elkaar kwamen te staan en waarbij beiden 'geen meter' vooruitgang boekten. Stel je een berg voor met een flink traject aan loopgraven, waar tussen 1914 en 1918 flink gevochten is: het Franse leger aan de ene kant, het Duitse op soms niet meer dan enkele meters afstand in het andere loopgravenstelsel. Alleen al in de periode juli tot oktober 1915 verloren daar op dat kleine gebiedje van de Col du Linge 10.000 soldaten, veelal heel jonge mannen, zoons, jonge vaders, hun leven. Voor mijn lief waren andere dingen interessant dan voor mij. Ik heb vooral naar het textiel gekeken wat ik in de museumopstelling tegenkwam. Dat het - eenmaal buiten en in de loopgraven - voor de soldaten een verschrikking geweest moet zijn daar heb je volgens mij geen strategisch inzicht voor nodig; zoveel jonge mannen op zo weinig meters grondgebied.
Hierboven zie je enige voorwerpen die bij de uitrusting behoorden: het naaldenkokertje waar oorspronkelijk het garen (wol?,linnen?) in de kleuren bleue Horizon en rouge was gewikkeld. Als je het kokertje opendraait zit er een priem in en een aantal stevige naalden. Ook een vingerhoed past er om het kokertje. Een zakje om het naaigerei in te doen en de reserveknopen. Ook zie je een latje wat gebruikt werd bij het poetsen van de uniformknopen. Op die manier voorkwam je dat er Brasso op de stof van het uniform terecht kwam. Een handig hulpmiddeltje dus.* Zelf bezit ik ook enkele van die Franse naaldenkokertjes, je ziet ze soms op 'puces' of brocantes. Deze heeft geen vingerhoed, die ontbreken meestal al heb ik er wel een die hem nog wel heeft.
In de onderstaande opstelling werd ik getroffen door de sokken, die vele malen versteld zijn. Eigenlijk is er van de oorspronkelijke sok weinig meer over. Ik vraag me dan af wie de sokken versteld heeft: de soldaat of zijn moeder, zijn vrouw, zijn geliefde?
De miniatuur vlag met Heilig Hart is zeker door een geliefde, echtgenote of moeder gemaakt en geborduurd. Een aandenken aan thuis, aan het gewone dagelijkse leven. Het zal ongelofelijk veel betekend hebben voor de jonge man die het mee kreeg van thuis.
Aan de soldaten moest ook instructie gegeven worden. Dat werd soms gegeven op bedrukte zakdoeken. Het bedrukken van textiel was in die tijd al goed genoeg om ook tekst en afbeeldingen fijn en was-echt op stoffen te drukken. Hieronder zie je een zakdoek met instructie hoe men gewonden eerste hulp kon verlenen op het slagveld.
Ook het wapenarsenaal en hoe daar mee om te gaan werd op grote zakdoeken afgebeeld
Tenslotte zie je enkele naaiattributen zoals op foto 1, maar dan gevonden bij een opgraving.
Er is in de afgelopen tientallen jaren flink gezocht in de bodem van de Col du Linge. Veel manschappen waren niet teruggevonden na de oorlog. De laatste decennia zijn er gelukkig heel veel vermiste soldaten opgegraven en herbegraven op een van de vele militaire begraafplaatsen in het gebied. Bij een groot deel van hen is op het kruis hun naam, rang en sterfdatum vermeld. Heel veel dorpen en steden in Frankrijk eren hun doden uit de eerste Werelddoorlog met een speciaal monument, Le Monument aux Morts. * met dank aan Basje voor de uitleg van het knopenlatje.