donderdag 27 mei 2010

Om te huilen

De zaterdag voor ik naar Parijs ging was ik nog even in Delft bij Sanny de Zoete om haar plombe terug te brengen die we mochten lenen voor de tentoonstelling. Natuurlijk was er weer van alles nieuw in de winkel. Zo liet Sanny me een aantal lapjes zien met de vraag of ik wist wat het was. Het waren overduidelijk zakdoekjes maar meer wist ik er ook niet over te vertellen. Sommigen hadden een paarse rand en andere een zwarte.

Het bleken rouwzakdoekjes te zijn en natuurlijk mocht er eentje (de mooiste ;) mee naar huis, want zulke bijzondere dingetjes laat ik als "collectioneur" natuurlijk niet aan me voorbij gaan.

Het werd deze:

en ik was er zeer blij mee. Omdat het zaterdag was liep ik ook nog even langs de stalletjes van de markt en vond zowaar nog wat zakdoekjes van mijn gading:

zoals deze, die daarmee ook het grootste "stuk" in mijn verzameling werd; bijna 45 cm x 45 cm groot en aan een hoek mooi en fijn geborduurd. Wat het oranje slangetje in de hoek betekent weet ik niet.

Een dag later ging ik naar Parijs en tot mijn verbazing vond ik daar een tweede rouwzakdoekje

deze heeft een wat eenvoudiger zwart randje maar heeft er dan wel weer een monogram op.

Dit was niet het enige zakdoekje wat ik in Parijs vond, want – ook al zocht ik er niet naar – ik struikelde er bijna over, zoveel kwam ik er tegen.

zo kocht ik deze:

een exemplaar met prachtig en fijn kloskant en een mooi geborduurd monogram,

en daarna deze:

iets minder fijn kant maar wel handgeklost.

Daarna zag ik dit zakdoekje

ook een ragfijn gemaakt exemplaartje en daarna deze

en om heel eerlijk te zijn mochten er nog een paar van eigenaar wisselen ;)

Zoonlief vroeg deze week hoeveel zakdoekjes ik inmiddels had verzameld en dat blijken er na telling ongeveer 180 te zijn. Niet allemaal zo mooi als deze maar ik heb toch wel een klein verzamelingetje met erg mooie handgemaakte zakdoekjes bij elkaar gespaard.

Al begon ik mijn verhaal met de rouwzakdoekjes, dat is niet het enige dat om te huilen is.
Sinds anderhalf jaar is er Hankies4all: iedere twee maanden krijg je via internet een uitgebreide lesbrief met wetenswaardige dingetjes over zakdoekjes en een uitgebreide hand-out waarin een bepaalde techniek wordt uitgelegd aan de hand van tekst en foto’s. In oktober was er voor de leden een Hankies-dag die erg gezellig was en beslist naar meer smaakte.

Dat het maken van zo’n uitgebreide hand-out een dure aangelegenheid is laat zich raden, er gaan vele uurtjes werk in zitten voor alles netjes "op papier" staat. Ook de Hankiesdag die gratis was voor de leden kost uiteraard het nodige aan energie en tijd en dus aan geld. Het is enorm jammer dat Hankies4all niet genoeg leden kreeg om het voor Ineke en Margreet enigszins rendabel te maken.

Ik had me vooraf al verheugd op de tweede Hankies dag en maakte alvast een mini zakdoekje wat ik als "naamkaartje" op had willen spelden in oktober. Ik kan hem nu al laten zien en daarna mag het in de doos bij de grotere zussen

Ik wil Margreet en Ineke hartelijk danken voor de leuke afleveringen van Hankies4all. Ik heb in ieder geval nu de tijd om eindelijk eens een van de mooie technieken te gaan proberen.

26 Reacties

Geen opmerkingen: