zondag 31 januari 2010

Zuid-westlijn, IV

Gisteren leek het een slechte grap: "ken je die van die handwerkster die naar Nijkerk wilde? Ze ging niet."
Om zeven uur liep ik door een halve centimeter vers gevallen sneeuw naar de bus die me naar Den haag zou brengen vanwaar uit ik met vriendin en auto verder zou rijden. Om kwart voor acht stond ik daar nog steeds en er hadden inmiddels al twee bussen voorbij moeten komen. Inmiddels lag er een aardig pak sneeuw, er was niet gestrooid en de weinige auto’s die voorbij kwamen hadden moeite de bocht goed te nemen op de rotonde. In overleg besloten we de reis niet te ondernemen.

Vandaag ben ik gelukkig mijn eigen chauffeur en het boemeltje naar het zuiden staat voor. Stap lekker in, het is heerlijk warm binnen en reis een stukje mee met Dijn en mij.

Een kleine samenvatting van het voorgaande: Dijn en ik maken allebei een eigen lap, Dijn een grote, die ze vol strooit met prachtige motieven en schitterende kleuren. Ik heb een heel oud linnen lapje, een krijgertje van Sanny de Zoete die me ruimhartig een stukje van haar 17e eeuwse laken afstond. Op dit kleine en zeer fijne lapje ( 20 cm breed en 33 cm in hoogte) borduur ik met dun zijden garen mijn patroontjes. Het zoompje aan de bovenrand is authentiek 17e eeuws, het mijne aan de onderrand is naar dit voorbeeld nagemaakt.
Wat de samenhang is tussen onze beide lappen, is aan jullie alhoewel ik vast kan verklappen dat enkele handwerksters dat allang begrepen hebben.

Omdat ik mijn lapje op de tentoonstelling wil leggen bij de andere Souvenir-lapjes heb ik er de afgelopen tijd wat harder aan gewerkt dan Dijn. Komende twee maanden haalt zij de "schade" vast weer ruimschoots in.

Ik ben inmiddels wel daar aan gekomen waar het mij uiteindelijk om te doen was: de prachtige opengewerkte letters aan de onderzijde van het lapje. De lap is nog lang niet af, maar dat geeft niet. Een dergelijk werkstukje maak je nu eenmaal niet in een paar weken of maanden.

Dit is hoe het lapje er nu uit ziet:

Ik borduurde rechts nog wat randjes. Achter de schermen kreeg ik de vraag of ik niet wat randjes met krulletjes aan mijn lap moest toevoegen. Omdat de krulletjes (ze zitten ook bij de letters onderaan) bij het onderwerp horen heb ik het tweede randje daarmee versierd. Daaronder komt nog een bredere rand met platsteken en nestelgaatjes en dan een randje in wording:

Van een motief heb ik de hokjes al opengeknipt en met spijltjes versierd. De andere zullen nog volgen.
Of dit randje precies aan de "criteria" voldoet weet ik niet, maar ik wilde hem toch graag in het lapje.

Ik kreeg namelijk van haar een jaar geleden een oud fragmentje toegestuurd, bijzonder lief en zeer gewaardeerd. Een van beide randjes op dat lapje besloot ik in mijn eigen sampler toe te passen. Het was nog een heel gepuzzel om een randje op zo’n vaak gewassen stukje linnen om te zetten in een bruikbaar patroontje.

links zie je het oude fragment, rechts het "nieuwe" lapje. Het oude lapje is zelfs nog wat fijner!

En dan zijn we alweer aan de onderrand van het witwerklapje aangekomen.

Op 6 cm hoogte over de hele breedte een levensboom (hij is nog niet af) met aan weerskanten een letter. Mijn letters.
Aan het levensboompje heb ik weken geborduurd, het is zo fijn en zo moeilijk om dit uit te tellen dat ik het niet heel lang volhoudt per borduur-sessie. Per vierkante cm zitten er ongeveer 169 kruisjes en het is een flink boompje ;)

De beide letters waren een feestje. Randje voor randje worden ze opgebouwd en als alles klopt mag je voorzichtig draadjes gaan knippen.
Er was niet heel veel weg te knippen, de hokjes zijn niet groter dan twee bij drie millimeter aan de binnenzijde, maar open moesten ze, om daarna weer met gefestonneerde spijltjes te worden gevuld. Ik ben er wel trots op eerlijk gezegd.

de letter M en de K

Vanavond werk ik het lapje af zodat het in de vitrine kan en ook ga ik dan op bezoek bij Dijn om haar Zuidwest-lap te bewonderen. Het boemeltje komt daar pas na achten aan volgens ons dienstrooster dus je moet nog even geduld hebben, net als ik :)

41 Reacties

woensdag 27 januari 2010

Blauwe golf

Blauw wilde ze en of ik misschien zo hier of daar ook wat blauws had om te tonen.
Bij Dijn is vandaag een blue wave gaande. Aanvankelijk bedoeld als inkijkje in de blauwe keuken maar gaandeweg werden er ook andere blauwen ten tonele gevoerd.

Dijn, wat dacht je van dit merklapje? Het is er eentje uit de periode dat ik nog niet in de gaten had dat het wel aardig zou zijn om een datum en initialen (of naam) toe te voegen. Ik denk dat het een patroontje is uit Ariadne, jaren 90 schat ik.

Van het merklapje is het maar een kleine stap naar dit geboorte-lapje. Ik kreeg het van een tante bij de geboorte van onze zoon. Mijn tante is een aantal jaren geleden overleden en het lapje is dus niet alleen een herinnering aan de kraamtijd van zoonlief maar ook aan mijn tante.

Sommige speurneuzen hebben nu al ontdekt dat het lapje op een ander blauw gevalletje ligt: een oude Souvenir de ma Jeunesse. Deze is niet voor de tentoonstelling in de Lier dus ik kan hem nu hier laten zien:

en dan tot slot een heel klein quakertje uit de beginperiode van de quaker-lapjes-rage. Niet groter dan een cm of 12 in het vierkant en gemaakt in 2005

en terwijl jullie hier kijken stap ik even op de Zuid-westlijn boemel om Dijn te berichten dat mijn Blues er op staan.

26 Reacties

vrijdag 22 januari 2010

Rosina

Een tijdje geleden begon ik met onderstaand nieuw project. Twee en een half patroontje maakte ik met veel genoegen aan de "40 petits bonheurs" die Rosina Luger in 1864 borduurde. Daarna rolde ik node mijn nieuwe werkstukje in een (thee-)doek om vervolgens hard aan het werk te gaan voor de tentoonstelling.

Vandaag pak ik Rosina opnieuw op en ga verder waar ik een half jaar geleden gestopt was.
Om nog even terug te komen op de vraag: "Waarom berg je je borduurwerk op in een theedoek?"
Daarom dus, omdat ik een project op die manier lang weg kan leggen zonder dat patroontjes, garen en werkstuk per ongeluk van elkaar gescheiden worden. Het voorkomt dat ik een zoektocht moet starten om hen te herenigen.

Het wordt een flinke rol ook al is het niet meer dan 4,5 cm breed en ik heb ook al gemerkt dat er aardig wat uurtjes handwerk in gaan zitten. Maar het is wel een heerlijk en ontspannend werkje waar ik de komende maanden mijn avonden mee hoop te vullen.

Ik heb lang geaarzeld of ik met zijde zou borduren of met DMC en het werd uiteindelijk het laatste. Mijn voorraad 'au ver a soie' is niet groot genoeg en ik zou erg veel moeten bij bestellen.
Alleen al voor het tweede patroontje had ik bovenstaande kleuren nodig.

wacht, ik hoor iemand zachtjes mompelen...kannut niet zien...neus op het scherm...vergro...

Voor wie zelf eens aan de slag wil, zonder Rosina is het boek "De nieuwe wereld van de naaldkunst" een aanrader. Het boek staat vol met het soort patroontjes waar Rosina haar rol mee vulde.

29 Reacties

zaterdag 16 januari 2010

40,50,60

Ik heb wat gewonnen deze week en gisteren werd mijn prijs door de postbode gebracht.
Eigenlijk was het niet echt winnen, ik moest mijn schat namelijk eerst zelf betalen. Soms kijk ik wat rond op veilingsites of er nog iets van mijn gading bij is en vorige week ontdekte ik een lief doosje wat ik graag aan mijn collectie handwerkgereedschapjes wilde toevoegen.
Nu vind ik het een sport om niet over mijn zelfopgelegde budget heen te gaan en deze keer had ik geluk. Toen de veiling afliep mocht ik mij eigenaar noemen van onderstaand garendoosje.
Gefeliciteerd, u heeft dit object gewonnen piepte Ebay blij.

En blij was ook ik! Eerst alleen vanwege de voorpret en gisteren opnieuw toen de postbode het bracht en het doosje echt, echt van mij was.
Kijk eens wat een leuk doosje het is:

Het doosje behoort tot de Mauchlineware en is volgens de verkoper omstreeks 1880 gemaakt.
In het doosje kun je 6 klosjes naaigaren kwijt van het merk Clark & Co waarvan nu nog steeds de garens onder de naam Coats en Clark te koop zijn.

Het doosje bevatte twee klosjes van het merk Clark die vermoedelijk van een andere datum zijn dan het label aan de binnenkant van het doosje aangeeft.

De binnenkant van het doosje is beplakt met een stevig blauw papier, een beetje kunstleer-achtig en langs de opstaande rand is dat met goudverf beschilderd. In de 6 gaatjes in de bodem horen 6 beukenhouten stukjes rondhout waar de klosjes op kunnen staan, zodat ze netjes op hun plek blijven. Volgende week gaat mijn lief dat restaureren voor mij.

Aan elk van de zes zijkanten aan de onderkant van het doosje is een gaatje geboord dat bekleed is met een benen randje. Onder elk van die benen randjes staat een cijfer: twee maal 40, twee maal 50 en twee maal het getal 60.
Het naaigaren werd in verschillende diktes geleverd: hoe hoger het getal, hoe fijner het garen. In dit doosje kon dus van elke aangegeven dikte een klosje wit en een klosje zwart garen bewaard worden. Het draadeinde stak door de gaatje naar buiten zodat je zonder het doosje te openen en de etiketjes te lezen direct het goede garen voorhanden had.
Wat een slim idee!

39 Reacties

donderdag 14 januari 2010

Twee e-mails

Achter de schermen van nuttig en fraai is er druk e-mail verkeer. Deze week een heleboel mails over en weer met de Timmerwerf over de naderende tentoonstelling en de nieuwste ontwikkelingen hier en daar, de gebruikelijke hulpvraagjes van handwerksters "in nood", een verzoek om een aantal zeer oude geborduurde letters op een souvenir te "ontcijferen" en natuurlijk de gezellige koetjes en kalfjes-berichten.

Ik stuurde Dijn een berichtje met foto en schreef: "zeg Dijn, weet jij wat dit is?"

"Schaartjes…." mailde ze verlekkerd terug (want zij en ik hebben iets met schaartjes) om daarna schuldbewust er achteraan te roepen: "we moeten weer eens updaten, is begin februari goed, want dan kan ik nog een paar steekjes" :)
Eind januari komt er dus een vervolg op de Zuid-westlijn want vanaf begin februari ligt mijn lapje...hier.

Het andere e-mailtje kreeg ik van mevrouw Rafel,ze vroeg of het gelukt was om haar

snoepje van de week nummer vier

te haken. Omdat je dat pas weet als je het ook echt geprobeerd hebt ging ik direct aan de slag. Twee bloemetjes kwamen er uit mijn handen, gehaakt met verschillende haaknaaldjes.

10 Reacties

dinsdag 12 januari 2010

Katrien

Katrien stelde afgelopen week voor om vandaag ons eerste quiltje te laten zien. Ik heb er twee :)

Het zal ongeveer dertig jaar geleden zijn dat ik met enige regelmaat het tijdschrift 100Idees las, een Franstalig tijdschrift met allerlei leuke ideeën op handwerk en ander knutselgebied. In een van die uitgaven kwam ik een lap tegen die mij zeer aansprak. Het bestond uit fragmenten oud linnengoed met monogrammen erop geborduurd en de tussenliggende blokken waren in verschillende patronen doorgestikt.
Er was een probleem: ik had geen oude lakens met monogrammen. Ik besloot ze zelf te tekenen op een manier waarop ik dacht dat het wel aardig zou zijn. Ik had nog nooit een steek geborduurd dus dit was een waar huzarenstukje.

Zo’n dertig jaar geleden wist men ook bij 100Idees niet veel van quilten af want van de tussenliggende blokken is alleen de bovenlaag doorgestikt.

destijds was ik niet helemaal tevreden met het resultaat en de lap werd al gauw gedoneerd aan de verkleedkist. Er is een jaar of vijf zeer intensief op ge-picknikt en erger door mijn kroost en daarna verdween de lap onderin de kast. Dat heeft hem geen goed gedaan. Ik zal hem straks wassen en daarna mag hij op de stapel.

Eenn van de monogrammen en hieronder een ander:

je ziet hier duidelijk hoe de aangrenzende blokken doorgestikt zijn. Door dat er niet door drie lagen is gequilt is het resultaat volkomen vlak.
Eigenlijk zou ik de quilt nog eens over willen doen, maar dan met de kennis en vaardigheden van nu ;)

Mijn eerste echte quilt stamt van later datum. Bij ons was indertijd een zeer grote quiltersgroep actief die ik regelmatig bezig zag in het plaatselijke tuincentrum. Zij verzorgde samen met een groep enthousiaste lesgevenden een uitgebreid aanbod van cursussen en workshops en voor een van die cursussen gaf ik mij op in september 1996. Drie maanden later was dit het resultaat:

Vlak voor de kerstvakantie was de top klaar en in januari was er de nieuwe cursuspresentatie in het tuincentrum. eenn dag lang hing het daar dan vol met quilts en wat klaar was mocht "hangen".
Wij gingen twee weken naar Frankrijk met het gezin maar ik vond gelukkig nog een plekje in de auto voor quiltspullen en naaimachine. Ik weet nog dat ik daar op de koude vloer rondkroop om mijn top te sandwichen en daarna was ik dagen bezig met de eerste pogingen om mijn quilt door te pitten.
De quilt kwam klaar die vakantie en trots hing ik hem buiten aan de luiken

38 Reacties

maandag 11 januari 2010

Restanten

Het begin van het jaar staat vaak in het teken van de restjes. Of het nou crisis is of niet, het jaar begint met restanten. Thuis eten we na al die weken van overdaad de stamppotjes uit de vriezer en de voorraadkast, de winkels gooien tegen spotprijsjes hun winkeldochters op straat en ik, ik duik onder in de kast om wat oude mini-quilts te laten zien.
Gemaakt van restjes, ook dat nog ;)

Morgen komt er op diverse weblogs de allereerste zelfgemaakte quilt tevoorschijn en daarom leek het mij leuk om alvast een voorproefje te geven met twee al wat oudere quiltjes.
Deze quiltjes zijn beiden Amish quiltjes en traditioneel gemaakt van effen stoffen. Ook gebruikte ik restanten stof en dat is wat je bij traditionele Amish quilts eveneens tegenkomt.

Het quiltje hieronder maakte ik van restanten van een grote (eenpersoons) quilt.

Ik noemde het quiltje "Gelassenheit" een Amish begrip waarmee bedoeld wordt dat de Amish het leven nemen zoals het zich voordoet. De negen kleine blokjes – square in a square (= een vierkant in een vierkant) zijn 5 vierkante centimeter groot en bestaan bijna allemaal uit 21 patroondeeltjes. Bijna allemaal, want het blokje linksonder heeft er minder. Een foutje en volgens de Amish laat je dat zitten. Ook dat is gelassenheit, want de mens is niet volmaakt.

Het tweede quiltje maakte ik van strookjes die we ruilden met onze quiltgroep.

Ieder van ons sneed uit restjes effen stof 10 stroken. We legden tijdens de bee de verzameling op de tafel en vervolgens zocht iedereen tien 'nieuwe' stroken bij elkaar. Ik maakte er deze quilt van. Het patroon heet 'Trip around the world' en ook dat is een geliefd patroon bij de Amish.
Mijn quiltje heet Trip around the Thimbletalkies, met een knipoog naar de naam van onze quiltgroep ( in ruste ;)
Bij oude Amish quilts is er vaak een kleur die heel erg fel is en de boventoon voert. Vaak is dat een tint helderrood. Ik gebruikte dat ook voor mijn beide quiltjes. Ik maakte de quiltjes zo’n acht jaar geleden.
Beide quiltjes hebben een binding van rode stof.

15 Reacties

vrijdag 8 januari 2010

Naaietuitje M/V

Ze liggen al een tijdje hier in huis, deze naaietuitjes. Een ervan is van mij en ik geloof dat ik hem al eens eerder liet zien hier, de andere is van mijn lief.
Aan de buitenkant vertonen ze aardig wat overeenkomsten:

die van hem is wat groter en wat zwaarder uitgevoerd, die van mij heeft een klein hengseltje aan de bovenzijde zoals dat bij handwerkende dames past.

Klap je de mijne (het linker exemplaar) open dan zie je dit:

Een vrijwel kompleet setje naaigerei uitgevoerd in been en staal. In de flapjes links en rechts zie je 7 garenwindertjes en een pakje fijne naaldjes. Verder een benen naaldenkokertje, wat priempjes, een setje heel fijne haaknaaldjes met houder, een schaar, een vingerhoed, een frivolité-schuitje, een tweetal rijgnaalden, een van been voor breder lint en een van staal voor een smaller lintje of voor elastiek, een knopenhaakje en tenslotte een knooplatje en knoopnaald om filetknoopwerk te maken.

Uit ongeveer dezelfde tijd stamt zijn setje alhoewel de inhoud daarvan geheel anders is:


Ook van zijn etui is de inhoud vrijwel compleet zoals die aan het begin van de vorige eeuw afgeleverd is aan de vele legerartsen tijdens WO I. De fabriek die deze setjes indertijd leverde, Odelga , bestaat nog steeds.
Behalve een aantal scharen bevat dit "naaietui" enkele scalpels, pincetten, vreemde peutertangetjes, naaldvoerders ( erg handig bij het quilten om je naald door de stof te trekken ;) en natuurlijk een "naaldenkoker".

Die van hem is niet echt een koker maar een plat doosje met een schuifje.


In het ene vakje ervan ligt een dubbel garenwindertje met aan elke kant een meter hechtzijde, aan de andere kant liggen een aantal naaldjes.

Ik hoef jullie toch niet te vertellen dat mijn etuitje nog wel zo nu en dan in gebruik is en dat die van hem veilig in de kast blijft ;)

25 Reacties

woensdag 6 januari 2010

Kunst

Ik wil nog even een beetje terug in de tijd en wel naar december. Ik heb namelijk een prachtig stukje kunst in huis gehaald. Denk nou niet gelijk aan een 17e eeuws kostuumstuk of zo’n modern beeld waarvan niemand weet wat het eigenlijk voorstelt en waarvan evenmin iemand durft te bekennen dat ie het niet weet ook.
Ik heb het over betaalbare kunst, de dertien in een dozijn kunst waarvan direct duidelijk is wat de bedoeling van de maker is: ballen erin in hangen.

Jarenlang had ik een echt (en heerlijk geurend ) boompje met kluit maar de laatste jaren kreeg ik erg veel last van mijn handen en armen bij het op- en aftuigen van de boom. Kennelijk zit er "iets" in kerstbomen wat mijn huid prikkelt.
Er zat dus niets anders op dan verstandig worden en dus zochten wij een blommige nepperd uit bij een tuincentrum. Snow Valley, want net als de andere kunstobjecten heeft het ding een naam.

Ik zou dit alles verzwegen hebben ware het niet dat Tineke me eergisteren vroeg om de nieuwe ballenoogst van dit jaar te laten zien.

Terwijl de boom nog stond voldeed ik aan haar verzoek:

Ik fotografeerde Floepie de eekhoorn,

en daarna Fiona het varken

de bal die ik van Sophietje kreeg

en toen werd het tijd voor thee met wat lekkers:

Vandaag heb ik alle ballen weer uit de boom gehaald en dacht opnieuw aan Tineke.
Terwijl ik mijn spaarvarken voorzichtig in de ballenbak wilde leggen besloot ik speciaal voor haar daar ook een foto van te maken:

weldra volgde het krokodilletje:

en voor ik het wist stond ik de huis-collectie old timers te showen:

Daarna was Erwtje aan de beurt, ik kocht haar tijdens een warme zomer in Frankrijk bij zo’n speciaal kerstballenparadijs

en bij dezelfde winkel zocht hij toen dit uit:

Mister F zal er jaloers op worden ;)

De boom is weer netjes ingeklapt en ligt met de ballendoos bij de Kunstuitleen op zolder.

28 Reacties

maandag 4 januari 2010

Tule

Het voorlopig laatste randje met tuleborduurwerk voor mijn Souvenir is een feit. Tule is een zeskantig weefsel. Het is daarom in het begin even wennen welke kant je op borduurt. Je kunt met de naald naar links of rechts maar wil je naar onder of boven dan kun je schuin twee kanten op steken. Het komt er dus op neer dat je gaat tellen en tellen en tellen en steeds opnieuw controleert of je nog wel op de goede weg zit.
Het tule dat ik voor mijn souvenir gebruik is een katoenen tule met acht zeskantjes per strekkende centimeter. Ik kocht het in Frankrijk bij deze leverancier. Zij staan ieder jaar in Val d’Argent tijdens de quiltexpo en demonstreren het borduurwerk uit Lunéville: een tuleborduurwerk met pailletjes en kraaltjes. Zij borduren met een kettingsteek en een zeer fijn haaknaaldje. Mijn randjes zijn tot nu toe geborduurd met een borduurnaald.

Soms zit het mee met het tulewerk en soms zit het tegen. Ik heb onderstaand randje zelf bedacht en daar ging heel wat telwerk aan vooraf om het kloppend te krijgen. Dat lukte soms niet helemaal en dan moest er uitgehaald worden. Grrrrr... niet het leukste werk op de zondagmiddag.

Gelukkig heb ik een bijna eindeloos geduld en het randje is af.

De mooie rode letter er boven op grauw linnen is niet door mijn gedaen maar is machinaal geborduurd op een theedoek. Een van de vele theedoeken waarin ik mijn handwerkjes die nog onder handen zijn in bewaar.

23 Reacties