zaterdag 25 december 2010

Kerstmis

Een gelukkig kerstfeest voor alle nuttig en fraai-lezers en mijn bijzondere gedachten bij allen voor wie dit jaar extra moeilijk geweest is.
Maak er mooie dagen van met elkaar..

woensdag 22 december 2010

Bonheur 31

Ik had mijn 40 petits bonheurs, mijn tapisserie-rolletje, al een tijdje niet meer in handen gehad. Dat krijg je met zoveel projecten in theedoeken en daarnaast drie cursussen die ook het nodige huiswerk vragen.
Vrijdag keek ik uit naar lang weekend "Aan de Tapisserie-rol" maar er bleek nog een deadline die ik vergeten had: oud goed
Toch vond ik de afgelopen dagen tijd om zo nu en dan aan de slag te gaan met het rolletje.
De laatste keer dat ik het hier liet zien was op 3 juli en ik schreef toen dat ik aan petit bonheurtje 23 zou beginnen.
Inmiddels ben ik bezig met klein geluk nummer 31, nog negen te gaan dus en ik vraag me ondertussen af of ik hierna de rest van het rolletje linnen niet verder in zal gaan vullen met 'eigen' patroontjes die ik vast wel ergens in een boek heb staan.
zo zien mijn gelukjes er vandaag uit, tamelijk happy, nietwaar?
Een leuk werkje voor tussendoor, je legt het makkelijk weg en gaat ook weer even vrolijk verder in een volgend vrij momentje.
Ik denk dat ik de komende dagen nog heel wat gelukkige momentjes "Aan de rol" ga ;)

maandag 20 december 2010

Oud Goed

Twintig december en de dag dat het tweede log over het project 'oud goed' online gaat. Samen met Betty en Monica is een oud plan van stal gehaald wat we alle drie afzonderlijk al heel lang hadden: een quilt maken van de oude resten linnengoed die we al jaren verzamelen.
Een maand geleden was 'de aftrap' van het project en schreef ik er dit log over.
Inmiddels heb ik mijn Plan herzien. Volgens mijn laatste inzichten is er namelijk Geen Plan.
Dacht ik zaterdag nog een vrolijk log te schrijven hoe ik het weekend zou doorbrengen met mijn tapisserierolletje, al snel bleek dat er iets anders van mij werd verwacht, namelijk om vandaag met een update te komen van mijn oudgoed-vorderingen.
Gisteren heb ik de hele dag gezellig tussen mijn oude lapjes doorgebracht en dit log zal veel foto's laten zien. Niet omdat er zoveel werk verricht is, maar het leidt de aandacht wat af :)
allereerst wil ik aan Betty twee boeken met -meest Franse- schoollapjes laten zien:
Beide boeken zijn geschreven door Muriël Brunet en te koop via uitgeverij Marabout.
Net als Monica heb ik een aantal stukjes oud school naaiwerk die ik in mijn quilt wil verwerken.
en dat bracht direct ook probleempje een ter tafel: sommige stukken hebben wat vlekjes of vergeelde randjes. Ik vroeg me af of ik alles eerst zou wassen. Uiteindelijk heb ik besloten om dat niet te doen. Er zit soms nog oud appret in de stof en dat zou er met wassen uitgaan. Juist dat oude appret geeft een mooie glans en stevigheid die ik zou willen bewaren. Ook zijn er soms met potlood cijfers op de scholwerkstukjes geschreven, ook die zullen er met wassen uitgaan. Verder is bij een enkel monogram ook de blauwe kleurstof nog zichtbaar waarmee de letter opgetekend is geweest.
Ik laat het allemaal zitten, zoals ik de stof heb gekregen, zo blijft het.
Ik vond een oud stoplapje met twee stopjes in wit met een snee erin. Dat zijn moeilijke stopjes omdat de stof daar beschadigd is. Ook dat lapje krijgt straks ergens een plekje in de quilt.
Gisteren heb ik alvast en zonder Plan wat onderdeeltjes aan elkaar genaaid
een proefstukje met frivolité knoopwerk, een geborduurd monogram op oud linnen, een stukje Iers haakwerk en twee lapjes schoolwerk, de een met een sluiting en geborduurde knoopsgaten, de ander met verstelwerk. Ik ga meer van deze kleine onderdeeltjes aan elkaar zetten en die voeg ik op een later tijdstip bij elkaar.
Net als Betty ben ik ook begonnen aan een replica van een rood schoollapje bij gebrek aan een oude die ik daarvoor zou willen gebruiken. Ik maakte er een naar een idee uit het linkerboekje op de foto.
Het lapje is nog niet af. Ik borduurde het wel op een lapje oud linnen om geheel in de oud goed sfeer te blijven.
Op dit moment heb ik een aantal 'eilandjes' met aan elkaar genaaide deeltjes:
Of dit straks op deze manier in de quilt komt zal nog moeten blijken. Voorlopig 'brei' ik gezellig allerlei lapjes aan elkaar en zie wel hoe dat ooit tot een quilt gaat leiden ;)
Voor nu:
Doosje gezien, logje uit!
oh ja, vergeet niet om een kijkje te nemen bij Betty en Monica
*************************************
UPDATE Er is nog meer oud goed te bekijken en wel bij Jookies. Joke heeft vandaag besloten om ook mee te doen met het oud goed project, haar eerste verhaal staat inmiddels online.

vrijdag 17 december 2010

Casalguidi

Het begon allemaal in Casalguidi, een klein dorpje in Toscane ( Italië) waar ruim een eeuw geleden dit prachtige borduurwerk werd ontwikkeld en waar het sindsdien via mond op mond overlevering doorgegeven wordt.
Er is weinig over te vinden in boeken en op internet. In het boek "la broderie Blanche" van Ayaka Otsuka wordt het onderwerp wel even aangeroerd, maar niet erg diepgaand en het resultaat van het getoonde werkstukje laat voor de kenner wel wat te wensen over.
Ik leer het van Margreet Beemsterboer die al een aantal groepen de fijne kneepjes van het Casalguidi heeft geleerd. Inmiddels zijn er twee lessen geweest en de afgelopen twee maanden heb ik hard gewerkt aan mijn 'cursuswerkstukje' een handig mapje voor borduurspulletjes
Eerst leerden we een rolzoompje maken in het linnen. Dat viel nog niet mee, vooral de hoekjes blijven een moeilijk punt maar ook het koude weer wat de handen te droog maakt zodat het linnen niet lekker aan je vingers blijft plakken. Er kwam een mooi open zoompje, typisch voor Casalguidi en daarna maakte we vier verschillende 'grondjes' waarop we in les twee de 'Dikke Dingetjes' leerden maken.
Het vullen van het vlak met allerlei opgedikte figuurtjes is eigenlijk nog het leukste werk. tegelijkertijd met de voor Casalguidi zo kenmerkende steken leer je gelijk ook andere handigheidjes die in ander (wit-)borduurwerk en open naaiwerk van pas komen.
Ieder van de vier vakjes kreeg een eigen – en zeer persoonlijke- invulling. Ik ben dan ook zeer benieuwd hoe het mijn mede-cursisten is vergaan.
In les drie gaan we mooie versieringen maken, kwastjes en dergelijke, ook weer op de Casalguidi- manier. Die les laat nog even op zich wachten
Morgen zou de laatste les geweest zijn, ware het niet dat de sneeuw daar een stokje voor steekt. Ik heb dus nog even tijd om ook de achterkant van het werkstukje af te maken. En misschien ook de andere werkstukjes waarmee ik zou kunnen beginnen.
Voor nu heb ik het eventjes veilig opgeborgen en ga straks verder met het tapisserierolletje uit dit logje
Fijn weekend allemaal!

vrijdag 10 december 2010

Tussen Piet en Rudolf

Wie ook bij mevrouw Rafel leest heeft het vandaag al gezien: gisteren vierden wij Sinterkerst met de Quiltgroep-in-ruste.
*Een indoor vogelhuisje met erg tamme kanarie
We waren met een iets kleiner clubje dan gewoonlijk, de 'die-hards' om het zo maar eens te noemen, maar desondanks was het erg gezellig. Na koffie en een heleboel zelf gebakken lekkers sloegen we aan het dobbelen waarbij we aan de verpakking al probeerden te ontdekken wie de gever was. Het cadeau van mevrouw rafel was traditiegetrouw erg in trek om voor de eigen neus te hebben liggen. Alleen het omhulsel is bij haar al een klein feestje. Wel verbaasden wij ons een beetje over de platheid van het present omdat wij meenden dat er dit jaar een van haar beroemde theemutsen in zou zitten.
* een doe-het-zelf AH theedoeken set, bakvormpjes en een schattig, gebreid lavendel zakje
Na enig dobbelwerk en fanatiek heen en weer schuiven van de cadeau's over de tafel ging de kookwekker om aan te kondigen dat het gedobbel teneinde was. Toen bleek dat iemand het eigen pakje in bezit had werd er nogmaals gedobbeld. Daarna hadden maar liefst vier mensen hun eigen cadeautje voor zich liggen en werd er nogmaals gegooid. Dat was daarmee dan echt de allerlaatste gooi want nu had ieder een 'vreemd' pakje gekregen. Het cadeau dat voor me lag was dat van mevrouw Rafel, spannend!
Opnieuw volgde er een ronde dobbelen want wie vier gooide mocht uitpakken. Sommige mensen hadden weinig geluk om 'vier' te gooien. Gelukkig werden we ondertussen van een drankje en een hapje voorzien en was er veel te zien en te bewonderen aan de al uitgepakte presentjes.,
Er kwamen leuke, mooie en soms erg originele cadeaus uit de mooie papiertjes.
*een prachtig quiltboekje
* een naaldenboekje
* een bijzondere herinneringsbiscornu met scissorfob
en mijn cadeau dat ik van mevrouw Rafel kreeg:
een prachtig zelfgemaakt boek waar ik van alles in kan schrijven voor het nageslacht.
Ik heb inmiddels een hele collectie Rafeltjes want in september won ik een ander prachtig boekwerk van haar hand en jaren dáár voor kreeg ik op de Sinterkerst al eens een mini-boekje in een prachtig doosje.Ik ben nu officieel verzamelaar van Rafeltjes werken.
Voor meer cadeau's verwijs ik naar de overzichtsfoto met alle pakjes bij mevrouw Rafelsenrozen.
Zo, en dan nu een handwerkje :) Fijn weekend allemaal

zaterdag 4 december 2010

Wie zoet is

krijgt een naaidoosje
Het naaietuitje wat ik hier laat zien is een kindernaaigarnituurtje. Het is nauwelijks 11 x 6 x 2,5 centimeter groot maar het bevat alle attribuutjes die een kleine naaister in vroeger tijden nodig had. Ik denk dat het eind 1800, begin 1900 gemaakt is.
Op de achterkant van het roodbruin lederen etuitje zit een plaatje met een erg zoet meisje. Het lijkt een poesie-plaatje maar het is op een dun karton gedrukt. Het plaatje is origineel en in zeer goede staat.
Draaien we het etuitje om dan zien we een grappige sluiting:
een clipje moet omhoog geduwd worden en dan past er een pinnetje precies in een gaatje met een metalen oogje dat in de klep is bevestigd.
doen we het mapje verder open dan zien we
nog een braaf meisje. Ook dit plaatje is op een stevig dun karton gedrukt en eveneens in zeer goede staat.
Ook dit deel kunnen we verder open vouwen en dan
ontrolt zich een miniatuur setje handwerkgereedschap, deels in zilver en met merktekens ( Engels) en kompleet met een tweetal oude naaldenpakjes. Vervolgens blijkt dat er nog iets opengevouwen kan worden:
Achter het paneeltje voor de pakjes naalden bevindt zich een ovaal facet geslepen spiegeltje, nog wonderbaarlijk gaaf en een lapje waarin de naalden en spelden gestoken kunnen worden.
Dit setje zal ongetwijfeld aan een meisje van goede stand behoord hebben, gezien het zilver en de gehele luxe uitvoering van het geheel. Ik vind het ook bijzonder dat alles nog zo kompleet en mooi bewaard is gebleven.
Een prachtig setje voor een zoet meisje. Ik heb het mezelf cadeau gedaan ;)
Fijne Sinterklaasavond!

donderdag 2 december 2010

Iemand een worst voorhouden

Ik kocht via internet twee zakdoekjes. Het is duidelijk huisvlijt en niet heel fijntjes geborduurd of zo, maar toch was ik er door geraakt. De beide zakdoekjes zijn afgewerkt met een kloskantje maar ook dat is niet van een heel bijzondere kwaliteit. Wel zit er een rood draadje in verwerkt, zoals veel van de gekloste randjes uit de streek.
De zakdoekjes komen uit Frankrijk, uit de Elzas om precies te zijn (en dat alleen al is een reden voor aankoop) en ze zijn gemaakt tijdens de Eerste Wereldoorlog.
Het ene zakdoekje laat een man en vrouw zien met een klein meisje. Het meisje houdt de Franse vlag omhoog (voor de vlag zijn de kleuren wit-wit-rood gebruikt in plaats van blauw-wit-rood). Naast de vlag staat Viva la France. Er vliegt een ooievaar in de lucht. In die tijd kwam de ooievaar daar nog heel veel voor. De ooievaar is nooit echt weg geweest uit de Elzas maar sinds er eind vorige eeuw een programma is om de ooievaar weer terug te brengen in de natuur zie je ze de laatste jaren steeds meer in 't wild.
De figuurtjes dragen de typisch Elzasser dracht met de grote strikmuts.
Op het andere zakdoekje wat zo duidelijk door dezelfde handen is gemaakt zien we een Franse soldaat die zijn geweer naar de twee Duitse soldaten richt met op de punt van zijn bajonet een snoer worstjes is bevestigd. De Duitse soldaten hebben een Pickelhaube, een helm met 'een Dingetje' op hun hoofd. Omdat Duitsers in de ogen van de Elzassers altijd brildragend zijn heeft de rechter soldaat inderdaad een brilletje op zijn neus ;)
De Franse soldaat draagt een kostuum in (min of meer ;) Bleue Horizon, de kleur die de soldatenkostuums na 1916 kregen. Ook draagt hij een helm. Hieraan kun je zien dat dit zakdoekje vermoedelijk in de tweede helft van WO I gemaakt is. In de eerste jaren droeg men nog een blauwe jas met rode broek. Van de jas waren de panden naar buiten omgeslagen. Dat zie je hierboven ook op het zakdoekje. Op het hoofd droeg de Franse soldaat in 1914 een kepi met daarop een kokarde. Zo was hij letterlijk een gemakkelijk doelwit tijdens de oorlog.
de tekst op het zakdoekje is: "Kamerade!!"
Dit tweede zakdoekje geeft aan onze uitdrukking: iemand een worst voorhouden wel een heel bijzondere betekenis ;)

zaterdag 27 november 2010

Twee kreukelige lappen, Blanche de Valck

Vanmorgen kreeg ik van Hilly een foto met haar lap van Blanche de Valck erop. Het is alweer even geleden dat we onze Blanche's lieten zien hier, op 28 september was de laatste update zie ik in de rubriek 'Blanche' op mijn weblog. Het is bijna twee maanden geleden en dus hoog tijd om de nieuwste stand van zaken te laten zien.
Dit is Hilly's lap:
en dit is de mijne:
In kreukeligheid doen ze niet voor elkaar onder en ook zijn we ongeveer even ver. Maar er zijn verschillen.
Hilly heeft het laatste van de veertien alfabets al helemaal af, bij mij ontbreken de Y en de Z nog. Omdat Hilly die wel heeft kon ze verder met de rechter achterrand. Die sluit namelijk aan aan de laatste letter van de onderste rij letters. Onder die rij letters komt eerst een rand en daarna een reeks stopjes. Ik ben alvast aan die rand begonnen terwijl Hilly die nog even liet wachten. Ook de rand links liet ik alvast een stukje doorlopen in verband met de stopjes die nog moeten komen.
De enorme lap van Blanche de Valck heeft zeven verschillende randen. Een heel werk om die te maken, vandaar dat zowel Hilly als ik er voor hebben gekozen om die rand steeds met de rest mee te borduren om te voorkomen dat je daarna uren achtereen aan dezelfde motiefjes moet borduren.
Aan de bovenrand heb ik een open randje geborduurd. Dit is niet in het patroon opgenomen maar is wel op de lap van Blanche de Valck te zien. Ook hier zijn er rondom vier verschillende open randen die ik zo goed mogelijk heb overgenomen van de antieke lap. Als ik die randjes heb uitgeprobeerd en op schrift heb stuur ik ze door naar Balsemien, Hilly en nog een drietal anderen die via mij aan een patroon van Blanche zijn gekomen.
Ik schat in dat Hilly en ik nu ongeveer 40% van de lap klaar hebben. Vanavond ga ik verder met mijn Zaans stikwerk en morgen wil ik wat huiswerk Casalguidi gaan doen. Blanche rol ik weer even in haar theedoek.

dinsdag 23 november 2010

Les Alsaciens

In een vorig logje beloofde ik om wat meer te vertellen over dit boek. Ik kocht het afgelopen september op vakantie in de Elzas. Omdat mijn opa daar geboren is en ik bovendien van klederdracht en textiel houd is zo'n boek vinden natuurlijk een buitenkansje. Net als in ons land zijn er in Frankrijk op diverse plekken groepen te vinden die met veel kennis, vaardigheid en kunde de oude kostuums die vroeger gedragen werden, zowel in het dagelijks leven als op hoogtijdagen weer in ere herstellen. Als je in de zomer in de Elzas bent zie je soms op één van de vele wijnfeesten die daar op zondag in de dorpen en stadjes gehouden worden nog mensen in dracht lopen. Vaak zijn het elegante dames van rond de veertig die met manlief eveneens in kostuum gestoken de fêtes du vin verlevendigen met hun prachtige en rijke kostuums. In september, als de druiven geoogst worden zijn die feesten er niet, dan wordt er hard gewerkt op de uitgestrekte wijngaarden om alle druiven soort voor soort te oogsten. Het boek wat ik in september kocht laat een keur aan prachtige kostuums zien, soms eenvoudig en toch elegant, andere rijkelijk versierd met kant en borduurwerk. Ook de kostuums van de heren zien er buitengewoon mooi uit. Alhoewel het boek ook veel tekst bevat is het toch ook vooral een kijkboek, mede door de enorme foto's die paginagroot zijn afgedrukt. Het formaat van het boek is maar liefst 30 x 40 cm!.
Ik heb een willekeurige greep gedaan uit de vele mooie afbeeldingen:
Deze dame draagt een protestants kostuum uit le pays de Hanau. Het is het kostuum dat eind 19e eeuw op zondagen en feestdagen werd gedragen. Het zijden schort is geborduurd met bloemen. Daarvoor werden geen wilde bloemen gebruikt maar gekweekte varianten zoals de tulp, het viooltje, de iris en het Deze vergeet-mij-nietje. Boven het schort is de plastron ( Stecker) zichtbaar. Ook deze is rijkelijk geborduurd. Verder draagt ze een châle ( omslagdoek) en de muts uit de streek. Deze zwarte strikvormige mutsen zie je in meer dorpen.
Deze jonge vrouw draagt een trouwkostuum. Ook zij is van protestantse huize. Dit kostuum werd gedragen in Hunspach eind 19e en begin 20e eeuw.Het zwarte zijden schort met de geborduurde witte bloemetjes is oud. Verder draagt ze een 'veste' en een omslagdoek van zwarte wol. Op de plastron is een 'grand noeud' een grote knoop bevestigd. De mouwen en het haar zijn versierd met linten en kunstbloemen. Onder het zwarte jasje draagt ze een witte blouse in ajour opengewerkt. Om de hals draagt ze een Hugenotenkruisje.
Dit paar draagt kleding die omstreeks 1850 in Le Grand Ried werd gedragen. Ook deze kostuums zijn samengesteld uit oude en nieuw gemaakte onderdelen. Alhoewel deze wat eenvoudiger zijn dan de bovenstaande zijn ze nog steeds van luxe en fijne stoffen gemaakt en zeer gedetailleerd afgewerkt. De omslagdoek is bedrukt in Mulhouse. Het mutsje van de dame en het lijfje zijn doorgepit (matelassé) Verder draagt ze zijde en dunne wollen kledingstukken. Het vest van meneer is van geborduurde zijde.
Aan het eind van het boek zijn alle kostuums nogmaals maar dan kleiner afgedrukt met een beschrijving van de kledingstukken
Een waardevol boek om nog vaak in handen te nemen.
les alsaciens is o.a verkrijgbaar bij FNAC, ten overvloede: de foto's zijn van Frantisek Zvardon en de tekst van Marc Gradwohl, de uitgever is La Nuée Bleue en het ISBN 978 7165 0594 9

zaterdag 20 november 2010

Oud Goed

Er is weer Een Project. Het plan had ik jaren geleden al eens opgevat samen met de toenmalige quiltgroep, maar het kwam er niet van. Daarna zou ik alleen aan de slag, maar het kwam er niet van.
Betty benaderde mij (of ik haar, dat weet ik niet meer) en Het Plan nam nieuwe vormen aan. Daarna bleek dat ook Monica in de oude lappenmand te wilde duiken en sindsdien 'doen' we het samen, ieder voor zich en met een maandelijkse update op onze blogs.
De feestelijke opening van het project was een paar weken geleden toen we in Delft in de winkel van Sanny bijeenkwamen om haar oud-linnengoed quilt te bekijken. Daarna hadden we een 'werklunch' in een gezellig stadscafé en na wat after-lunch winkelplezier namen we afscheid met de afspraak dat we iedere twintigste van de maand, te beginnen met vandaag, een update van onze vorderingen zouden laten zien op onze web-logs.
Betty heeft al een stukje aan elkaar zag ik. Hulde en klasse! Het wordt prachtig. Bij Monica staat de lappenmand wijd open en ook bij mij is er nog weinig meer te zien dan een expositie (explosie ;) van laden- en kasten inhoud.
Voor mijn project heb ik een aardige hoeveelheid oud linnegoed, bandjes en kantjes verzameld. Toch heb ik op bepaalde onderdelen te weinig en zal dat dan zelf moeten maken. Op oud linnen, dat wel, maar het wordt opnieuw een tijdrovend werkstuk denk ik.
maar ik vermoed dat Betty en Monica evenmin erg veel haast zullen maken.
Ik heb vandaag een piepklein beginnetje gemaakt, een kwestie van de goede wil tonen ;) ik hoop volgende maand wat méér te hebben.
Wie zin heeft om ook een dergelijke quilt te maken mag natuurlijk met ons meedoen.

vrijdag 12 november 2010

Naaldenboekjes

Het oude naaldenboekje kwam ooit mee bij een handwerkgereedschapje wat ik op de Lange Voorhout op de wekelijkse antiekmarkt kocht. Ik weet eerlijk gezegd niet eens meer wat dat handwerkgereedschapje was omdat ik het bijgeleverde oude naaldenboekje steeds meer en meer ging waarderen.
Het is een beetje sleets en toen ik een logje schreef voor Handwerken zonder Grenzen met daarbij een klein patroontje voor een vlinder besloot ik de vlinder zelf ook even te borduren en er een klein naaldenboekje van te maken in de stijl van het antieke boekje.
Ik gebruikte een piepklein stukje bruingeel linnen, 16 draads en borduurde met zelf bij elkaar gezochte kleuren DMC over één draadje zodat het vlindertje toch nog een avond in beslag nam. De volgende ochtend frutselde ik het mapje in elkaar en schreef mijn logje.
daarna had ik ook nog een middag nodig om het boekje te voeren en er een lapje vilt in te naaien waarin ik mijn naaldjes kan steken
Aan de rechterkant van de foto zie je het oude naaldenboekje wat ongeveer even groot is. Alhoewel het niet nodig is tegen het rafelen besloot ik om -net zoals in het oude boekje- het lapje rondom te festonneren.
Op het laatst borduurde ik nog een monogrammetje eveneens over één draadje op de achterkant. Ook het oude boekje heeft een klein borduurseltje aan de achterzijde, geen monogram maar een klein motiefje wat inmiddels vrijwel verdwenen is door de tijd.
Speciaal voor Berthi legde ik beide boekjes tesamen op mijn enorm grote en werkelijk schitterende boek over de dracht in Alsace (Elzas). Ik ga nog een logje weiden aan dit mooie boek maar voor nu levert het een leuk plaatje op ;)
Het patroontje van het vlindertje kun je bij Handwerken zonder Grenzen vinden.
Fijn weekend allemaal!

zondag 7 november 2010

Voor een dichte deur, II

Mijn mooie schaartjes had ik zo hier en daar eens bij het fotograferen bij een werkstukje gelegd en zo kon het gebeuren dat ook Dijn mijn schaartjes in het vizier kreeg. Ik beloofde haar dat als ik weer eens in de buurt van het winkeltje zou zijn dat ik dan voor haar op zoek zou gaan naar zo´n schaartje.
In september was ik er weer. Op een zonnige maandagmiddag zo rond half drie - alle winkels waren al open of waren bezig om open te gaan reden wij naar het stadje en liepen even later door de gezellige winkelstraat.
Daar nam ik de foto van het winkeltje die je in het vorige log zag. Dit keer hoefden we zelfs niet te wachten totdat mevrouw haar deur zou openen want dat stond pas voor de volgende dag op ´t program.
Later die week keerden we terug, voor de schaar voor Dijn, want ook deze keer moest en zou mijn missie slagen. De schaartjes waren gelukkig nog op voorraad. Ik koos er eentje uit, zag en passant nog een boekje ergens uit een overvol boekenrekje steken en ook dat mocht mee. Ik rekende af, zei vriendelijk gedag en wandelde naar buiten om op de stoep weer om te keren om nog´iets´ te kopen in de winkel. De mevrouw moest lachen om mijn uitleg.
Bij terugkeer in Nederland stuurde ik het schaartje naar Dijn en daarmee was ze me een cent schuldig. Een oud bijgeloof zegt dat een scherp cadeau zoals een mes of schaar de vriendschap doorsnijdt. Bijgeloof natuurlijk, maar Dijn en ik willen het er toch niet op wagen. De cent is nog een oude uit 1960, in het gulden tijdperk. Ik stuurde hem lang geleden naar Dijn toen zij mij een aantal antieke naaldjes opstuurde.
Heel lief schreef ze op het servetje erbij wat er allemaal aan tekst op de naaldenpakjes stond. Zodoende is het servetje bijna nog leuker dan de naaldjes ;)
Mijn cent kwam vorige week terug per post,`betaling´ voor het schaartje. Cent was in goed gezelschap want Dijn had op vakantie In Wales twee beeldige zakdoekjes gekocht voor mijn verjaardag.
een met op ieder een hoekje open naaiwerk, een piepkleine applicatie in wit op wit en een klein toefje Frans borduurwerk.
de ander met een rand van borduurwerk op tule,waar ik met het oog op de laatste les tuleborduren die ik gisteren volgde met extra belangstelling naar keek.
Dank je wel Dijn, voor de vriendschap en de cadeau´s

woensdag 3 november 2010

Voor een dichte deur, I

Het overkwam me twee keer bij onderstaand winkeltje in de Elzas.
Laat ik bij het begin beginnen. Een paar jaar geleden was ik rond de kerstdagen daar met het hele gezin en terwijl de kinderen een dagje naar Strassbourg waren gingen wij een paar stadjes verderop voor een korter uitje op stap. Ik keek in de etalage van mijn favoriete handwerkwinkeltje en ontdekte achter één van de drie ramen een prachtig schaartje. Zo eentje die zachtjes door het raam heen roept: "koop mij".
Helaas het was rond het middaguur en dan zijn winkeltjes in Frankrijk dicht. We besloten om te wachten tot het winkeltje open zou gaan, dat zou zo'n drie kwartier later zijn en we hadden tenslotte alle tijd.
Het was winter en koud, koud. Al gauw liepen we daar te kleumen, we hadden al gegeten dus ergens iets eten was niet aan de orde. Uiteindelijk vonden we een bakkerij waar we binnen konden zitten en waar we warme chocolademelk konden bestellen. We genoten heel langzaam van de warme choco die niet alleen onze buiken maar ook onze handen een beetje opwarmde. Met de blik op de winkel gericht wachten we tot het twee uur zou zijn en de winkel haar deur zou openen. Het werd twee uur, kwart over twee en de luiken bleven dicht. Een tweede chocolademelk bestellen was nauwelijks een optie want zo'n volle beker warme melk neemt behoorlijk wat plaats in in je buik. Om half drie zei ik tegen mijn lief dat we de operatie schaar maar zouden afblazen, maar hij vond dat we nog even geduld zouden hebben, we hadden immers nu al zo lang gewacht. Nog eens tien minuten later slofte er een dame over de straat richting de winkel, deed het rolluik van de deur omhoog en opende haar winkel.Zoeken was uitgesloten in de winkel. Het lijkt of er een vrachtwagen met naaigoederen door de open deur naar binnen is gesmeten en dus vroeg ik in mijn mooiste Frans naar het schaartje.
De mevrouw knikte begrijpend, ze wist welke ik bedoelde en ze had er twee zei ze.
Tot mijn verrassing bleek het mooie schaartje nog een beeldige zuster te hebben. Ik kocht ze beide
en zeg nou zelf, de schaartjes zijn het wachten toch wel waard geweest? Dit was de eerste keer dat ik voor een dichte deur stond in Ribeauvillé, het overkwam me nog eens, maar daarover vertel ik in het volgende log.