maandag 3 augustus 2009

Zuid-westlijn, II

Het is al even geleden dat Dijn en daarna ik de eerste proefjes van onze Zuid-westlijn lap en -lapje lieten zien.
Nu, na anderhalve maand is het tijd om in te stappen en een stationnetje met ons verder te reizen.
Terwijl Dijn me met enige regelmaat op het hart drukt om vooral niet te snel en niet te vaak te borduren, het is tenslotte een stoomlijntje en zij houdt er nu eenmaal van om langdurig op stationnetjes rond te hangen kostte het mij af en toe grote moeite om niet lekker door te stomen.
Soms was het ook letterlijk stomen, want wie gaat er nu met dat warme zomerse weer boven op haar kamertje onder een warme loeplamp zitten broeden ?

Maar goed, ik was net lekker op dreef om ter afleiding dan een Hedebo lap te maken, was het Hedebo-garen op. Dat betekende een kleine week wachten op nieuw garen en ondertussen frummelde ik aan de spoorlap die reuze leuk werd vond ik zelf. Een gealarmeerde Dijn kwam vervolgens per bezemsteel informeren of ik niet teveel deed daar in het westen. Ik kon mijn lapje eerlijk gezegd maar moeilijk wegleggen.
Uiteindelijk kwam wel de Hedebo lap af en – gelukkig voor Dijn- niet mijn zeventiende-eeuws linnen lapje van de Zuid-West lijn.
Het eerste deel van dit Zuid-westlijn verhaal gaat dus voornamelijk over Hoe warm ik was en hoe ver*

Ik borduur mijn lapje met een dun zijden draadje (GÜtermann zijde, op klos) en het linnen is ongeveer 28 draads ( denk ik ;)
Een patroon heb ik niet en dat betekent uren turen in een boek of twee, drie om te ontcijferen welke patroontjes ik goed genoeg kan zien op de vele foto’s.
Een Plan heb ik evenmin dus het is vooral een kwestie van proberen of er kan wat ik wil, of het "historisch" een beetje verantwoord is en vooral is het een kwestie van het zoeken naar evenwicht.
Ik heb voorlopig een verdeling van 2:1 bedacht, dat wil zeggen dat er op de 21 cm breedte 14 cm is gereserveerd voor letters en rechts blijft er dan nog zo’n 7 cm over voor randjes.
Het is de bedoeling dat het lapje uiteindelijk in mijn Souvenir de ma Vie belandt

Mijn eerste rij letters bestaat uit letters in stersteken over zes draadjes. Het is een wonder dat ik daar redelijk aardig ben uitgekomen want ik zag eerlijk gezegd niet heel goed waar ik de naald in moest steken. Omdat het oud linnen is zijn de weefseldraden hier en daar een beetje "flossig" geworden door het vele wassen waardoor het soms niet duidelijk is waar de weefseldraad loopt. Ook zitten er wat onregelmatigheden in het weefsel.
Met een beetje smokkelen en wat slimmigheid heb ik de eerste rij toch tot een goed eind gebracht en daarna was het speuren naar een andere letter voor de tweede rij. De letters in stersteek zijn ongeveer 1.2 cm² groot, de eerste rij bestaat uit de letters A tot en met G

De tweede rij letters borduurde ik in platsteken over drie weefseldraadjes. Deze letters zijn iets groter, ongeveer 1.5 cm hoog en het zijn ook wat bredere letters zodat ik in de tweede rij niet verder kwam dan de letter M.

Vervolgens kwamen de randjes aan de beurt. De bovenste vier randjes zijn van verschillende breedte en geborduurd in platsteek, Holbeinsteek en een enkel stersteekje zo hier en daar.
Na het borduren van het eerste randje leek het wel aardig maar er miste iets.
Nadat ik heel even met een warm strijkijzer (en natuurlijk een dun lapje op mijn borduurwerk) in de weer was geweest ontstond er een klein wonder: het randje kreeg ineens een prachtige glans en het licht begon met het motief van het randje te "spelen".
Ik wist nu dat ik een goede keus had gemaakt met dit garen.

Na vier randjes in platsteek stapte ik over op randjes met stopwerk: draadjes uittrekken, overgebleven draadjes omwikkelen en dan volgens patroon stoppen. Bij het smalle randje komt het patroon wat minder goed uit en dus koos ik voor randje twee een wat hoger patroon.
Dit is de oogst van zes weken borduren, het gaat niet snel maar dat hoeft ook niet. Dijn gaat een enorme lap vullen en ik ben – net als jullie? – heel benieuwd wat zij ons gaat laten zien.

en om Dijn te laten weten dat ik heus, heus niet zo heel veel op mijn kerfstok lapje heb leg ik er speciaal voor haar een rolmaatje bij:

Wat zal Dijntje lekker slapen nu ;)

* wie het verhaal "Hoe warm het was en hoe ver" leest komt daar ook het handwerkattribuutje van het vorige Zuid-west lijn verhaal tegen: de plombe

46 Reacties

Geen opmerkingen: