dinsdag 17 maart 2009

Een knoop in mijn breiwerk

Ik heb het altijd al eens willen leren: netten knopen of, zoals ze het fijne Franse knoopwerk noemen: Filet knoopwerk.
In de visserij-taal heet het netten breien en naar ik vandaag begrepen heb van onze "knoopmeester" was dat van ouds her mannenwerk. Vrouwen bemoeiden zich ook wel met de vissersnetten maar uitsluitend bij het herstellen ervan: het netten boeten. Ons woord vleet heet in het Frans filet dérivants dus kan de uitleg van het woord filet knopen gezocht worden in het knopen van de vleet (de vleet is een verzameling aan elkaar geknoopte netten). Een andere uitleg van het woord filet is garen of draad: het knopen van garen

Mijn souvenirgroepje was vandaag bijeen en voor die gelegenheid was Cees van der Zwan uit Scheveningen uitgenodigd om ons de fijne kneepjes van het netten breien bij te brengen.
Cees was in zijn werkzame leven docent technische informatica. Hier zie je hem tijdens zijn (school-)werk

Na de koffie kwam er een uitgebreide verzameling knoopnaalden en knooplatjes op tafel en een aantal voorbeelden van knoopwerk:

Wij maakten als ijverige leerlingen aantekeningen en keken toe hoe Cees de verschillende knopen aan ons voordeed. Na een tijdje mochten wij zelf een naald vullen – zo heet dat als je een knoopnaald vol met draad wikkelt. Cees vertelde dat hij daar in zijn jeugd een aardig centje mee bijverdiende, met het vullen van de naalden waarmee zijn opa vervolgens de netten breide.

In het begin viel het niet mee om de juiste slag te pakken te krijgen en geduldig werd het ons keer op keer voorgedaan:

maar een tijdje kregen we het in de vingers en lukte het ons om de eerste mazen van ons net te knopen.
Ons werk van vandaag lijkt nog in niets op het sierlijke en fijne Franse filet knoopwerk wat we voor ogen hebben maar eenmaal de slag te pakken moet het ons toch lukken om ook met een fijner garen te knopen.

Voor nu ben ik heel tevreden met onderstaand proefnetje:

en ik heb inmiddels de eerste steken voor een fijner proefje opgezet:

en ook dit is nog veel te grof om als handwerkje in mijn souvenir te kunnen dienen. Pas als ik de slag bij het licht van een waxinelichtje en op de tast kan doen ben ik toe aan het heel fijne werk, tot dan moet ik goed kijken en opletten waar ik mee bezig ben.

Dit was weer een heel leerzame en leuke souvenir-dag.
Cees, nogmaals hartelijk bedankt voor de plezierige les en de inspiratie.

27 Reacties

Geen opmerkingen: