maandag 23 maart 2009

Dijen

Het is maandag en het regent. Bij uitstek een dag om het eens over de dijen te hebben op mijn weblog.

Afgelopen donderdag bezocht ik de Haagsche Bee en raakte in gesprek met Yvonne (helemaal uit België gekomen om "de Haagsche" te bezoeken). Yvonne liet me een patroontje van Stacy Nash Primitives zien, dit patroontje om precies te zijn en ze vertelde dat ze het zakje als het klaar was wilde dragen en gebruiken voor haar borduurspulletjes. Ik vertelde haar dat dit soort zakjes vroeger ook gedragen werden door vrouwen en dat ze dijzakjes genoemd worden. De dijzakjes werden onder de rok en boven de onderrok gedragen en er werden allerlei dingen in bewaard zoals de sleutel, geld en eigenlijk alle dingen die een vrouw tegenwoordig in haar tas bewaart. In de dijzak zit aan de voorzijde een split om gemakkelijk in het zakje te kunnen komen met je hand.

Dat splitje nu ontbrak op het patroon van Stacy Nash en Yvonne wilde graag meer informatie daarover. Ik beloofde haar om thuis de foto op te zoeken die ik in een boek wist staan.

Op internet vond ik ondertussen nog wat afbeeldingen zoals hier en hier en wie even flink wil zoeken vindt hier een mooi stukje over de dijzak (onder de rubriek tassen) met een afbeelding van een dubbele dijzak.

In mijn boek: Les alpes de fils en aiguilles, een prachtig boekje met allerlei textielvoorbeelden uit de Haute Savoie vond ik de beloofde foto:

links zie je hoe een eenvoudig zakje gebruikt wordt, rechts zie je een mooi geborduurd voorbeeld met wat er zoal in het zakje bewaard werd.

Hier nog een grotere foto van het geborduurde zakje voor degenen die met hun neus op het scherm de steekjes willen bewonderen:

Hier zie je duidelijk, Yvonne hoe het splitje eruit ziet, soms waren ze afgewerkt zoals hierboven maar soms waren ze ook netjes met een biesje of bandje afgewerkt. In Frankrijk heette zo’n zakje een poche Secrète, een geheim zakje dus. Eigenlijk vind ik dat nog een mooiere benaming.
In de Haute Savoie bevatte het zakje zeven attributen: een zakdoek, een rozenkrans, een naaisetje in een houten kokertje, een mes, een doosje snoepjes ("la boîte de douceurs avec reglisse, pastilles ou morceaux de sucre"), de huissleutel en de portemonnee waarin ze op het laatst ook haar bril stopte.
Nu ligt de Haute Savoie op de grens met Zwitserland en Italië en dus was het ook niet ongebruikelijk voor de Savoyards om er smokkelwaar in te verbergen. Andere zaken die een plekje vonden in een geheime zak waren cocons zijde en eieren. Door de warmte van het lichaam konden daar bevruchte eieren uitgebroed worden.

Op zoek naar een verhaal over een Album Amicorum in handwerken zonder grenzen (ook een verzoekje naar aanleiding van de bee ;) kwam ik een HzG tegen met een dijzakje op de omslag:

Het betreft een diezak (diesak, diezak en dijzak) uit de collectie van het tassenmuseum Hendrikje.
Dit is een Amerikaans zakje uit 1766 en als attributen voor in het tasje wordt in het artikel behalve naaigerei, muntjes en sleutels ook een spiegeltje, handwarmer en veelal een flesje met een hartversterking genoemd. Wie HzG nr 1 /1999 heeft vindt er behalve dit artikel ook een patroon van het Florentijns borduurwerk zoals voor dit tasje is gebruikt.

Bronnen
les alpes de fils en aiguilles- Sophie Fontaine/Florence Gruffaz
Libris / ISBN 2-84799-034-8

Handwerken zonder grenzen nr 1-1999

38 Reacties

Geen opmerkingen: