donderdag 29 januari 2009

Het begin is er

Vorige week ben ik eindelijk begonnen aan het eerste lapje voor mijn souvenir. Ik heb natuurlijk al een heleboel andere lapjes klaar maar eentje moet er natuurlijk de eerste en de bovenste zijn en dat is traditioneel op veel oude Souvenirs de ma Jeunesse het lapje waar in kunstige letters SOUVENIR op is geborduurd.

Geheel in de traditie van de oude souvenirs koos ik voor een zwierig handschrift met letters in Frans borduurwerk. Met behulp van foto’s van een aantal oude souvenirs die ik mocht maken bij een handwerk-vriendin stelde ik zelf de tekst "Souvenir de ma Vie" samen. Een term die tegenwoordig wel vaker gebruikt wordt omdat onze generatie souvenir-maaksters niet echt meer tot de jeugd behoort. Het is meer in ons tweede leven dat wij tijd hebben gekregen voor de vele uren handwerk die het maken van een Souvenir nu eenmaal vergt.

Bij de originele souvenir die ik in handen had was er een soort schildje geplaatst tussen de letter S en "ouvenir". Ik heb dat weggelaten. Toen ik gisteren bij het museum voor Naaldkunst op de website keek (even flink naar beneden scrollen) zag ik daar ook zon fraai beginlapje met eveneens zo´n schildje bij de letter S. Ik heb dus waarschijnlijk een essentieel onderdeel weggelaten, zij het dat ik dat heel bewust heb gedaan: ik vind het niet zo mooi.

De oorspronkelijke letters van mijn voorbeeld waren in een soort ingrijpsteek. Ik gebruikte zelf een platsteek die vooraf flink was opgevuld zodat de letters mooi bol op het werk liggen. Ik borduurde met wit garen op een lapje linnen batist, waar ik met een beetje zuinig doen nu nog de helft van over heb. Met materialen die niet zomaar overal te koop zijn moet je nu eenmaal een beetje schipperen.

De hoekmotieven zijn alle vier verschillend en komen uit het boek "oude en nieuwe merklapmotieven", een uitgave van Cantecleer in 1982 en geschreven door Jutta Lammer. De motieven zijn van een oud merklapje op niet aftelbare stof geborduurd in 1870 en gedateerd HW. Ik heb de motieven op ware grootte overgenomen zodat de motieven ongeveer 5,5 cm breed en hoog zijn. In elk hoekmotief zijn kleine gaatjes geborduurd in Engels borduurwerk. Alleen al het motiefje rechtsonder bevat 24 piekleine gaatjes.

Nu dit lapje klaar is kan ik beginnen met het in elkaar zetten van mijn souvenir.

Ook van dit lapje heb ik weer veel geleerd. In het begin vond ik het erg moeilijk om de richting van borduren te bepalen en ook het recht in lijn blijven was een hindernis. Voor je het weet ga je steeds een beetje meer scheef en dan kom je uiteindelijk niet daar uit waar je wilt. Het was wel erg leuk werk om te doen en ik ga beslist nog eens zo´n Frans borduurwerkje maken.

38 Reacties

zaterdag 24 januari 2009

In een hoekje met een boekje

Ik heb al een paar dagen niets laten horen, de reden zal ongetwijfeld niet moeilijk te raden zijn: ik maakte miljoenen steekjes. Ik heb me zelfs een beetje in de nesten gewerkt want ik maak dit keer wel erg prutserige gaatjes. Geen euro-grote Dingen dit keer maar meer iets in de trant van twintig voor de prijs van een. Er is geen weg terug want uithalen gaat niet :) Met een zeer fijn draadje (eindelijk eens een echt ragfijn draadje ontdekt, in Frankrijk, helaas te weinig gekocht maar ik kom de winkel vast nog wel eens tegen als ik daar weer ben). Als tegenhanger voor het gepruts borduur ik op hetzelfde lapje dikke chocolade letters in Frans borduurwerk met een flinke draad katoen.

Om af en toe mijn ogen weer even recht vooruit te laten kijken pak ik een boekje. Gelukkig kwamen er net wat over de post en die boekwerkjes zijn zo leuk dat ik er een logje aan wijd.

Dit zijn drie boekjes die aanvankelijk los werden uitgegeven en nu met zijn drieën in een mooie cassette worden geleverd. De boeken behandelen allerlei handwerktechnieken vanuit de klederdracht traditie en elk deeltje richt zich op een eigen onderwerp. Ze bevatten redelijk wat tekst maar zijn ook erg mooi geïllustreerd.

Het eerste deel richt zich voornamelijk op het handwerkonderwijs zoals zich dat afgelopen anderhalve eeuw heeft gemanifesteerd. We maken kennis met de "Sticksteine", een kennelijk onmisbaar handwerkattribuut, we leren hoe een "Flohfenster" te maken: zo’n hemdsplit met een inzetje van naaldkant, er komen diverse technieken aan bod om gerimpelde stof decoratief af te werken, zoals met een "Froschmäulchen", we leren manchetten en boorden van linnen hemden af te werken,(mooie technieken voor een souvenir!), zien patronen voor de meest prachtige bretels, in sommige gevallen zelfs versierd met fijn borduurwerk met kraaltjes, we zien hoe muizentandjes van stof gemaakt worden, er zijn diverse patronen voor kruissteek en witwerk te vinden en dat is nog maar een kleine greep.

In het tweede deel wordt het breien behandeld. Hier vind je onder andere oude patronen voor een breirol, patronen voor lange kousen met allerlei verschillende afwerkingen voor het boord (ik snap nu eindelijk waarom het niet erg is dat sommige breipatronen de neiging hebben sterk naar rechts of links te hellen: aan de bovenkant van een kous geeft dat juist een mooi effect) en tot slot gaat het boek uitgebreid in op het inbreien van kraaltjes. Erg leuk is het patroon voor het geldbuideltje wat met kraaltjes is ingebreid en verder staan er nog verschillende patronen voor polswarmertjes in.

In het laatste deel komen naaitechnieken en open naaiwerk aan de orde. Mooie foto’s van "Mustertuchen" zoiets als onze souvenir of pronkrol. We leren technieken om ruches te maken, mooie open zomen en naadwerk, net weer even anders dan "de onze" en verder kunnen we zelf een "Nähsteine" maken.

Meer informatie vind je hier en daar kun je ook bestellen als je dat wilt.

19 Reacties

dinsdag 20 januari 2009

Handwerken zonder grenzen

Het volgende berichtje staat te lezen in Handwerken zonder Grenzen nummer 151 dat eind januari verschijnt:

"Handwerken zonder Grenzen wil zich verder ontwikkelen tot een structureel kwalitatief hoogstaand magazine en heeft gezocht naar een passende formule. In dat kader is door de uitgever contact gelegd met de waarschijnlijk nog bij velen bekende Margreet Beemsterboer.
Zij gaat zich vanaf nu als hoofdredacteur inzetten voor Handwerken zonder Grenzen samen met Ineke Siewertsen, haar collega bij Needles4all "

Dit goede nieuws staat ook te lezen op de weblog van Berthi

"Een grens betekent: tot hier en niet verder. Zonder grenzen kan dus ver gaan, want als je al een grens bereikt, kan die worden verlegd of overschreden. Ik vind het leuk om mijn grenzen te verleggen. Daarbij ben ik altijd op zoek naar traditie, oorspronkelijke handwerktechnieken en nieuwe toepassingen. Handwerk intrigeert mij. De motieven, technieken, het gebruikte materiaal maar vooral ook de mensen die het kunnen maken", schreef Margreet eerder.
Ik kan niet anders dan het volmondig met haar eens zijn en ben blij dat Margreet opnieuw haar grenzen voor ons verlegt samen met Ineke.

Ineke heeft in relatief korte tijd een prachtig "lesgebeuren" neergezet met Needles4all, niet alleen de lessen zijn heerlijk om te volgen maar ook de website is grenzeloos mooi.

Ik kijk met veel plezier uit naar de samenwerking van Margreet en Ineke voor Handwerken zonder Grenzen en weet bijna zeker dat jullie beiden ook onze (handwerk-)grenzen regelmatig zullen verleggen.

Heel veel succes gewenst Margreet en Ineke

24 Reacties

zondag 18 januari 2009

Uniek zakdoekje

Ik had beloofd om nog wat meer te vertellen over mijn zakdoekendagje in Delft. Voor ik naar de bushalte wilde lopen stond er een vriendin aan de deur met een prachtige bos tulpen, zo lief! Ze kon helaas niet mee naar Delft en kwam vanuit het buurdorp gefietst om me toch even te feliciteren.

Eenmaal aangekomen in Delft verraste Annette me met een flinke stapel zakdoekjes:

mijn jonge verzameling groeit al aardig. Het is zo leuk om al die prachtige, soms aandoenlijk lelijke, bedrukte, machinaal gemaakte, soms schitterend gehandwerkte exemplaren bij elkaar te zien. Wat een diversiteit is er toch in zakdoekjes, leuk!

Bij Sanny waren voor de gelegenheid ook speciale zakdoekjes te koop:

ik zal het tekstfragmentje nog even uitvergroten dan kunnen jullie puzzelen wat er op staat:

Ze zijn nog te koop in de winkel van Sanny de Zoete , maar ik denk dat je snel moet zijn want op is vermoedelijk echt op.

Voor de prijswinnaars waren er drie unieke doekjes gemaakt:

En mijn zakdoekje vond ik al een prijs op zich! Bijzonder leuk voor de collectie.
De eigenlijke prijs voor mijn winnende zakdoekje is een overnachting met mijn lief in deze luxe B&B , ik heb een heel jaar de tijd om daar een prachtige dag en nacht voor uit te zoeken.

Bij Sanny kon ik het niet laten om dit prachtige servetje te kopen. Ik viel als een blok voor het prachtige naaldkant, het mooie regelmatige schulprandje en het prachtige borduurwerk wat zo mooi bol boven op de stof ligt.

Er is een monogram op geborduurd BVM, wat zoveel wil zeggen als Bedoeld Voor Marcella ;)
Voor de foto heb ik er een rood papiertje onder gelegd.

25 Reacties

zaterdag 17 januari 2009

Een fraaie dag

Eigenlijk zou ik vandaag een dagje winkelen in Utrecht met Annette en toen ik in november hoorde dat de opening van de tentoonstelling "zakdoekje leggen" vandaag in Delft zou zijn dacht ik "jammer, dat ik daar niet bij kan zijn".
Toen daarna het bericht kwam dat ik de eerste prijs had gewonnen met mijn zakdoekje hebben Annette en ik de boel omgegooid en zijn we vandaag naar Delft gegaan, Utrecht stellen we uit tot later.

We waren er al vroeg en ons eerste winkelbezoek was de winkel van Sanny de Zoete . Lekker op ons gemak hebben we daar alles bekeken, zagen we de prachtigste tafelkleden uitgespreid worden voor een klant, vond ik een prachtig klein servetje wat echt mee naar huis moest, kreeg ik een mooi lapje oud linnen cadeau en bewonderden we een kleine maar bijzonder fraaie Souvenir de ma Jeunesse. Ook namen we alvast een voorproefje van de tentoonstelling van de wedstrijdzakdoekjes en een verzameling antieke zakdoekjes van een oudere dame. Ook Sanny had een en ander aan mooie oude zakdoekjes neergelegd.

tegen enen gingen we op weg voor een lange en zeer gezellige lunch en daarna hebben Annette en ik nog wat gewinkeld in de Delftse binnenstad. Tegen vieren gingen we terug naar de winkel van Sanny waar inmiddels al een flink gezelschap aanwezig was voor de prijsuitreiking.
Met een hapje en een drankje (uit fantastisch mooie glazen)in de hand kon het feest beginnen.

Er waren erg mooie zakdoekjes ingezonden – een aantal daarvan laat ik hieronder zien en alle inzendingen plus de oude zakdoekjes zijn tot eind januari te zien zowel in de etalage als in de winkel.
Het is echt de moeite waard om te gaan kijken.

Ik vond deze heel eigenwijs met het poppetje erop en de kleine hoekjes van oude zakdoeken die langs de rand zijn genaaid.

Dit zakdoekje is vermoedelijk net als de mijne voor een kleinkind gemaakt, ik vond hem erg leuk vanwege de vele handwerktechnieken die de maakster gebruikte en de leuke compositie.

ook aan dit zakdoekje zijn de vele uren handwerk af te zien. De tekst is in kleine kruissteekjes geborduurd. Een prachtig "ikke-doekje".

en dan de mijne, die moest natuurlijk ook even (door de etalageruit) gefotografeerd. Ik doe straks alle foto’s, briefjes en informatie met het zakdoekje in een map en als Sophie er ooit belangstelling voor krijgt mag ze het allemaal meenemen.

volgend logje meer over zakdoekjes

19 Reacties

zondag 11 januari 2009

Nuttige vlooien

Gisteren waren wij op de verzamelaarsbeurs in Utrecht. Een erg koude veemarkthal vol met Dingen.
Dingen Die Wij Thuis Al Hadden en die het beeld opriepen of wij ook niet eens ergens een kraampje moesten huren.

Dingen Die Wij Niet Hoefden, maar toch leuk waren om naar te kijken. Zo zag mijn lief een verzameling oude elektra spullen: een stekker om in een fitting te schroeven zodat je de fitting als stopcontact kon gebruiken, een fitting die je rechtstreeks in een stopcontact kon steken waarna je er een gloeilamp in kon draaien. Fittingen die je ergens in kon draaien en waar je vervolgens twee lampen in kon draaien. Een verdeelstekker waar je tien andere stekkers in kon stoppen. Heerlijk met die kou: tien straalkacheltjes uit een enkel stroomafnamepunt. Stuk voor stuk tamelijk gevaarlijke zaken dus die je liever niet zou willen gebruiken.

Het meest hilarische Ding wat ik zag was een koperen pan waar iemand aan de onderkant een tamelijk lelijk rond geknipt borduurwerkje had gelijmd. Hoe kom je erop ;)

Ik vond een nuttig handwerk dingetje: een stop-apparaatje om nylonkousen mee te repareren.

Aan de achterkant van het "eitje" zit een gleuf, daarover span je de nijlonkous, met het bijgeleverde haaknaaldje (dat is het stokje wat uit het ei steekt en waarvan het breekbare puntje keurig beschermd is binnenin het ei) haal je nu voorzichtig de ladder op. Aan het eind van de ladder aangekomen hecht je de laatste steek af door een paar steekjes op elkaar te naaien met een draadje nylon.

Een ander nuttig stop-apparaatje liet ik eerder hier zien.
Het eitje ligt op een tweetal stoplapjes, nuttig schoolwerk om te leren een groter gat in een geweven stof te dichten. Om het extra moeilijk te maken leerden de meisjes op een geruit lapje te werken en de juf lette natuurlijk op of de ruitjes wel mooi doorliepen in de stof. Deze lapjes zijn gemaakt door een meisje wat erg netjes werkte. Het onderste lapje bevat diverse soorten stopjes: midden in de lap, langs de rand en op de hoeken en ook het kleine schortje wat erboven ligt heeft dergelijke stopjes. De naden van de stopjes zijn verschillend afgewerkt.

Wat ik nog meer vond gisteren was dit fijne zigzagbandje in een prachtige kleur blauw: drie meter op een kaartje en ik betaalde er 0,75 cent voor.

17 Reacties

woensdag 7 januari 2009

Made with love

Een paar uurtjes stoeien met wat lapjes en band leverde een lief jasje voor Sophie op.
De basis is een gekocht spijker-jackje van Prénatal, de toeters en bellen zijn van mij:

en dit is de achterkant:

Ik denk dat ze er zomaar in past.
Nu we toch bij de schattige kleine meisjes zijn aan beland: kennen jullie dit filmpje?

32 Reacties

maandag 5 januari 2009

Varkentjes

"Varkentjes ?", hoor ik jullie denken: "maar ik zie gewoon een open zoompje, wat heeft dat nou met varkentjes te maken ?"
Ik zal het jullie uitleggen. Een van de dingen die mijn lief inbracht in ons huwelijk was een boekje van de Franse schrijver Alphonse Allais (1854 – 1905). Hoe mijn lief er aan kwam weet ik niet maar dat doet hier ook niet ter zake. We hadden dat boekje nu eenmaal en daar gaat het nu om.

Ook ik las dat boekje toen het in onze gezamenlijke boekenkast terechtkwam en ik vond het verrassend leuk geschreven. Alphonse Allais is zo’n beetje de Franse Simon Carmiggelt doorspekt met een vleugje Roald Dahl.
In dit verhalen bundeltje is een verhaal waar we altijd heel veel plezier in hadden:

De schrijver keert terug in een Frans provinciestadje waar hij naar eigen zeggen de beste maanden van zijn leven heeft doorgebracht. Tot zijn teleurstelling hangt er een mistroostige sfeer in het stadje en veel mensen die hij graag had teruggezien waren weg, verdwenen. In zijn stamcafé treft hij niet een van de vroegere stamgasten aan, de kelner is weg evenals de vroegere eigenaar en zijn vrouw.
Bij navraag blijkt dat de café-eigenaar in een gesticht zit, net als zovele anderen uit het stadje; alleen al in gesticht "De goede herder" zitten ruim dertig mensen die allemaal hun dag doorbrengen met het kneden van varkentjes van brooddeeg.

Het blijkt dat de ellende begonnen is in het plaatselijke hotel en na de lunch als alle andere gasten weg zijn is de gérant bereid om zijn verhaal te vertellen. Hij is bang dat als hij zijn verhaal eerder vertelt dit de gasten weleens zou kunnen beïnvloeden.

Dit is het verhaal van de gërant: omdat het stadje wat saai en eentonig is beschouwt men iedere gast van buiten als een buitenkansje. Na het dessert blijft iedereen dan nog graag even zitten om de aller nieuwste mop te horen of het allerlaatste trucje te zien.
Nu kwam er op een dag een jongeman van een Zwitserse horlogefabriek. Ieder avond na het diner kneedde deze jongeman kleine varkentjes uit het broodkruim wat nog op tafel lag. Het waren beeldige varkentjes met een klein krulstaartje, fijne pootjes en een grappig wroetsnuitje, de oogjes gemaakt van de afgebrande kopjes van lucifers.

Natuurlijk begon iedereen varkentjes te maken en sommigen raakten er erg bedreven in.
Vooral een belastingambtenaar, Vallée, maakte erg mooie varkentjes. Toen er op een dag bijna geen kruim meer op de tafel lag maakte Vallée een varkentje dat van kop tot staart onder de centimeter bleef.
Iedereen bewonderde hem maar de Zwitserse horlogemaker haalde zijn schouders op en zei: "ik wed dat ik met evenveel kruim twee varkentjes maak". Hij kneep het varkentje van Vallée in elkaar en maakte er twee van. Ietwat geërgerd kneep Vallée de beide varkentjes in elkaar en maakte er drie van, meteen. Het werd laat, terwijl iedereen geruisloos kneedde en uiteindelijk ging ieder naar huis.

De volgende dag bij de lunch haalde men, zonder dat dat was afgesproken een doosje uit zijn zak met varkentjes die nog oneindig veel kleiner waren dan de varkentjes van de vorige dag. Ieder had op zijn kantoor de ochtend doorgebracht met het kneden van varkentjes. Eén van de gasten beloofde dat hij die avond een varkentje mee zou nemen dat op het gebied van miscroscopisch kleine varkentjes de deur dicht zou doen. Hij bracht het mee, maar Vallée ook en dat van hem was nog kleiner en het leek bovendien beter.
Daarna was er nog maar een bezigheid die in het stadje gedaan werd: het kneden van nog kleinere varkentjes.
Het openbare leven liep spaak, de handel stokte, de nijverheid liep terug, kantoorwerk bleef liggen.
Uiteindelijk nam het departementshoofd maatregelen die bij het wrede af waren.

Heel soms heb ik ook wat met klein, kleiner en kleinst. Mijn zoon heeft het ook want die hebben wij ooit het verhaal voorgelezen. Ik herinner me nog een knutselochtend op zijn basisschool waarbij ik een groepje 4 t/m 12 jarigen hielp met een origami projectje. Mijn zoon behoorde bij de oudsten in mijn groepje. Omdat de jongsten nog kleuters waren had ik vouwblaadjes van 20 x 20 cm om Paaskipjes van te vouwen. Al snel zag ik zoonlief zijn blaadje vierendelen en met een velletje van 10 x 10 verder gaan. Zij even oude vriendje volgde. Daarna werden het vierkantjes van 5 x 5 en de jongens hadden reuze plezier. Uiteindelijk werd er een mini mobile geknutseld met kipjes ter grootte van 1 cm. Ik keek zoonlief aan en fluisterde "varkentjes", hij knikte dat hij me begreep ;)

Het gezellige zoompje hierboven is de bovenkant van mijn Vlinderlapje. Ik heb er nu een rolcentimer naastgelegd:

ik schat dat het 40 draads batist is, dit lapje :)

Het vlindertje is helemaal klaar voor verzending. Berthi schreef 3 januari een log over de plaats waar het heen gaat.

de afmeting van de vlinder is 10 cm in de hoogte) en 9 cm in de breedte). Het totale lapje is 21 cm hoog.

21 Reacties

zaterdag 3 januari 2009

Mieke S

Een tijdje geleden hadden Mieke S en ik achter de schermen contact over De Anna-lap en ik bood haar aan om een gastlog te schrijven als haar lap klaar zou zijn.

Mieke S heeft erg veel veranderd aan het originele patroon en ze vertelde me dat ze dit verhaal schreef met telkens de originele lap naast de hare voor ogen. Daarom heb ik met enige moeite en wat hulp van mijn lief mijn lap (rechts op de foto) naast de hare gelegd (links) zodat duidelijk is hoeveel verschil er is tussen beide lappen.

Mijn lap wijkt overigens ook op onderdelen af van het origineel maar in zijn algemeenheid lijkt dit toch sterk op het Anna- patroon.

Hier komt het verhaal van Mieke:

Mijn Anna-lap.

Ik zag hem lang geleden bij Jeanny Cobben en ik was er weg van. Deze lap wilde ik maken! Jeanny, had het patroon zo bewerkt, dat alles overzichtelijk bij elkaar gekopiëerd stond met daarbij welk garen zij bij de randjes en motieven gebruikt had. Ik kon dus zo aan de slag. Nou kan ik best wel goed borduren maar ik houd absoluut niet van wat ik noem borduren in de vrije ruimte en daarmee bedoel ik naaldkant en wat daar op lijkt. Een paar steekjes in een Hardanger vulling gaat nog wel maar meer?, nou nee. Ik vind het prachtig maar laat de uitvoering graag aan anderen over! Ik kwam mezelf dus al tegen bij enkele van de bovenste randjes. Daar heb ik wat omheen gefoeteld maar dat moet kunnen. Het patroon hoeft tenslotte geen dictaat te zijn, ik kan daar best wat aan veranderen! Wat ik dus ook wilde veranderen was het middelste vierkant van de drie tamelijk bovenaan. Dat zou ik ook veranderd hebben als ik well graag naaldkant maakte. Ik vind het namelijk niet zo mooi.

Omdat ik na het bovenste deel genoeg had van Hedebo met de platsteekjes over 2 of 3 draadjes en dan ook nog stof wegknippen, ben ik in de Schwälmer techniek verder gegaan. Eerst een patroon voor het midden uitzoeken. Ik vond er een in het grote Anna tafellaken dat ook op de site van Jeanny te zien is. De vulling is eigen fantasie. En toen kreeg ik eigenlijk de smaak voor de lap pas goed te pakken. Omdat het toch niet iets is dat ik in de kamer zou ophangen besloot ik hem verder helemaal naar eigen inzicht af te maken. Links en rechts van het midden motief heb ik Schwälmer vullingen onder elkaar gezet en verder in het midden toch nog twee cirkeltjes uit de oorspronkelijke lap gemaakt ter grootte van een twee-euromuntstuk.

Daarna wilde ik de brede rand uit de oorspronkelijke lap maken en toen ging het fout, helemaal fout met het wegknippen van de draadjes. Dat was niet meer te herstellen en dus heb ik die rand ertussenuit geknipt. Voor een mooie naadverbinding, zoals Marcella suggereerde, had ik te weinig stof. Ik heb toen de buitenste draden vastgeplakt, laten drogen, over elkaar gelegd en met een platsteek op elkaar bevestigd. Daarna was er geen ruimte meer om de brede rand opnieuw te maken. Daarom heb ik ervoor gekozen, een stukje van de rand om bovengenoemd tafellaken te borduren.

Dat tafellaken laat me niet los. Wie weet in 2020?. Omdat het geheel al echt een proeflap van verschillende technieken was geworden, ben ik geëindigd met een Myreschka rand. Die techniek had ik nog nooit gedaan. Het is niet moeilijk, wel bewerkelijk.De lap is verder "tot in de puntjes" afgewerkt met een open zoompje. Voor de mooie friemeltjes die om de "echte" lap zitten, heb ik geen geduld!

Tot zover Mieke. Ik vind het een pracht lap geworden, Mieke en dat tafelkleed? Ik denk dat we elkaar daarbij ook nog wel eens zullen tegenkomen in de toekomst.

Mieke S bedankt voor je mooie verhaal en het laten zien van je prachtige lap en voor Luc Cobben mijn hartelijke dank voor de prachtige foto's bij dit log.

22 Reacties

donderdag 1 januari 2009

Een nieuw jaar

De kop is eraf, het nieuwe jaar is begonnen. Keek ik gisteren (en ik was niet de enige) terug op handwerkjaar 2008, vandaag geef ik vast een kleine vooruitblik op de plannen en ideeën van het nieuwe jaar.

Op dit moment leg ik de laatste hand aan mijn vlinderlapje. Ik maakte dat vorig jaar voor mijn Souvenir en het was niet helemaal af toen ik het weglegde. Als je goed kijkt zie je in dat de rand nog meer kleine gaatjes gemaakt moeten worden en ook moet er nog onder en boven een klein zoompje. Ik ben er vorige week en vandaag druk mee bezig geweest. Ik heb namelijk een beetje haast: eind volgende week moet ik het inleveren en dan gaat het naar een tentoonstelling in Antwerpen. Ik zal daar nog een apart logje aan wijden want ik weet dat er behalve mijn piepkleine inbreng erg veel ander moois te zien zal zijn.

Ander januari nieuws heeft te maken met dit logje. Naar aanleiding van een nieuw nummer van Handwerken zonder Grenzen wat op de mat plofte schreef ik een log.
Ik schreef toen:"twee handwerkwedstrijden dit keer om tijdens de lange zomer aan mee te doen: wordt het een zakdoekje of een "luchtig" handwerkje?"

Nu moet ik eerlijk bekennen dat ik nooit mee doen aan welke wedstrijd dan ook. Maar deze keer was anders. In mijn vakantiekoffer deed ik een zakdoekje, wat garen en mijn plannetje. Ik maakte een beginnetje in de Haute Savoie, gezeten op het bed van onze hotelkamer. Twee maanden later nam ik het mee naar de Elzas en liet daar het vervolgens liggen, te veel in beslag genomen door een zeker witwerkje.
pas half oktober dacht ik aan het zakdoekje terug en het was nu of nooit. Er was inmiddels toch het nodige werk aan verricht en ik wist dat als ik het nu niet afmaakte ik het zou laten liggen.

Het was voor Sophie...die had nog geen zakdoekje...

Snel aan de slag (witwerkje tijdelijk in de ijskast) en net op tijd verzond ik mijn doekje.

Hoe een en ander afliep lees je elders
Jullie komen toch wel kijken ? :)

23 Reacties