Waldkirch

Voor wie het niet gemerkt had: ik was er even niet.

De afgelopen dagen waren we in Waldkirch (Zwarte Woud) waar eens in de drie jaar een festival mechanische muziek wordt gehouden. We hoefden niet veel dit keer: we hadden geen orgeltje mee en alleen op zaterdag gaf mijn lief een tweetal lezingen in het Elztalmuseum; daarna werden we uitgenodigd voor een vip-lunch. De rest van de tijd hadden we "vrij" om iedereen te ontmoeten, alles te zien en te beluisteren en natuurlijk om te genieten van heerlijke maaltijden, gezellig een drankje drinken op een terrasje of met een goed glas wijn naast het orgel van Zwitserse vrienden.

Voor mijn weblog heb ik flink gezocht naar de kleine textielmomenten, maar die waren er niet heel veel. Terwijl op vrijdag het Nederlands elftal voetbalde aten wij met een aantal bekenden waaronder een stel uit Friesland. Aangezien hij regelmatig over de Friese taal en cultuur praat heb ik mijn knottendoek spreukje maar eens voor hem opgeschreven met de vraag of hij dat voor mij kon uitspreken. Ik ken de betekenis wel maar ik vind het ook leuk om daarbij de goede klank in mijn hoofd te hebben. Nadat hij mij het spreukje had voorgelezen heb ik hem uitgelegd wat de betekenis en herkomst van de knottendoek is. Hij vond het een mooi verhaal en ik was blij dat ik nu weet hoe het spreukje klinkt.

In de werkplaats van een orgelbouwer zag ik dit zeer oude orgeltje met een geborduurd front. Alhoewel het frontje niet origineel is, was het wel heel oud goud-borduurwerk.
Helaas is het borduurwerk in zeer slechte staat maar ik laat het jullie toch zien:

Ik ben benieuwd of het borduurwerk na restauratie van het orgeltje ook in ere hersteld zal worden.

Ander borduurwerk wat ik zag, zat meer in de knutsel- en hobbysfeer zoals dit bord onder een modern draaiorgeltje

Zelf was ik zaterdagmorgen al vroeg in de plaatselijke breiwinkel te vinden en ik was daar bepaald niet de enige. Eerst stond ik twee mij bekende Amerikaanse dames van adviezen te voorzien, een had wol en breinaalden nodig voor een shawl. Ik heb hen er nog op gewezen dat het die dag WWKIP-day was, maar ik heb ze verder niet op straat zien breien. Daarna kwamen er nog wat bekenden wol- en borduurdingen aanschaffen. De winkel was opmerkelijk goed gesorteerd!

Ikzelf vond er twee klosjes zijden garen (au ver a soie) in verschillende draaddikte om mee te borduren.

In een winkel met antiek en woondingetjes vond ik vier prachtige lintjes, waar ik erg blij mee ben:

eentje in rose-wit, twee rode en een donker grijze.

Op zondag kwam ik ook nog voor een prikkie een oud borduurringetje tegen op standaard. Te handig om te laten liggen.

Behalve een flink aantal orgels waaronder sommige zeer bijzonder waren er ook wat muziekgroepen zoals deze familie uit Chili. De oudste van het gezelschap was grootvader van 80 die met zijn twee kleinzoons het slagwerk bespeelde. Daarbij werden de grote trommels op de rug met de rechtervoet bespeeld ( via een touw aan de hak van de schoen) en het grote bekken met de rechterhand op de rug. Ondertussen draaiden ze dan ook nog al spelend in het rond en voerden allerlei danspasjes uit. Bijzonder knap! De melodie werd gespeeld op twee zelfgebouwde replica orgeltjes rechts op het podium te zien met kleurige frutseltjes eraan en bespeeld door vader en een neef.

in tegenstelling tot de vele orgeltjes op grote of kleinere wagens stonden deze orgeltjes op een poot. Opa is het kleine mannetje helemaal rechts. Een bijzonder gezelschap.

Duitsland is ook het land van het mooie kinderspeelgoed en voor Sophie vond ik deze muis in huis.

Zoonlief had als peuter ook een muis-in-huis en ik heb heel wat uren van mijn leven zoekend naar zijn "Mientjes" doorgebracht. Alhoewel dit natuurlijk een andere muis is vond ik het toch heel grappig om nu deze huismuis tegen te komen.

en voor wie ook de muizenbillen nog wil zien……

...the end...

27 Reacties