maandag 30 april 2007

Een bosje geluk

Wie het geluk heeft om morgen in Parijs te zijn komt ze overal op straat en in de metrostations tegen: de verkopers van kleine bosjes lelietjes der dalen. Traditioneel worden die op 1 mei overal aangeboden om als porte bonheur - kleine geluksbrengertjes - aan je geliefde te geven.
De keren dat ik op 1 mei in Parijs was kreeg ik altijd zo’n klein bosje van mijn lief en dat geurde tijdens ons verdere verblijf dan heerlijk in de hotelkamer.

Voor mij is het plantje ook een beetje jeugdsentiment. Mijn grootouders woonden in Doorn, aan de rand van een bos en vanwege hun hoge leeftijd waren ze niet meer in staat om hun tuin goed te onderhouden. Hun tuin was in het voorjaar overwoekerd met lelietjes der dalen, die deden het daar reuze goed en ik plukte daar altijd een bosje van voor mijn oma. Prachtig vond ik dat, als stadskind.

Aan ons borduursters is natuurlijk ook gedacht. Het lelietje der dalen is een geliefd patroontje, kijk maar eens hier

Bij mij in de tuin bloeien de muguets meestal wat later dan in Frankrijk, Meestal duurde het na thuiskomst nog een of twee weken voor ik een klein boeketje kon plukken. Dit jaar is het door het warme weer wat eerder dan andere jaren. Vandaag al heb ik een klein geurig boeketje geplukt, wat ruikt dat heerlijk in huis.

De geur kan ik jullie niet meegeven, maar dit is mijn bosje "bonheur", geniet ervan!

Een andere gewoonte in Frankrijk is de viering van de dag der arbeid die in Parijs bepaald feestelijk geschiedt: op diverse metrostations stappen straatmuzikanten in de métro die je tijdens de reis op muziek trakteren. Soms is dat een eenzame cellist, een andere keer een blaaskwartet maar waar je maar instapt, er í­s muziek. Ook op de terrassen en in de bistro’s wordt je overal muzikaal onthaald en dat is bijzonder feestelijk. Een paar jaar geleden hebben we met een stel vrienden uit Parijs ergens "achteraf" verschrikkelijk lekker gegeten, onder het muzikaal genot van een zeer talentvolle en muzikale jonge "Edith Piaff", heel bijzonder!

Dit jaar blijf ik thuis, met enige heimwee naar Parijs, de muguets en de muziek.

Geen opmerkingen: